ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΣ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΕΛΜΕ

Γιώργος Δ. Καραμητσόπουλος 

Πρόεδρος Β΄ ΕΛΜΕ Αιτ/νίας 

Προς τους συναδέλφους- μέλη της Β΄ ΕΛΜΕ Αιτ/νίας 

Ενημέρωση για τη Γενική Συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ 

Οι περισσότεροι από τους προέδρους των ΕΛΜΕ που συμμετείχαμε στη κρίσιμη Γενική Συνέλευση (ΓΣ) της 15ης Μαΐου προσήλθαμε σ’ αυτή με τη δύναμη που μας έδινε η τεράστια συμμετοχή στις ΓΣ των ΕΛΜΕ για να μεταφέρουμε το αποτέλεσμα της υπερψήφισης της εισήγησης του ΔΣ της ΟΛΜΕ και μάλιστα με συντριπτικά ποσοστά. Είχαμε παράλληλα την απαίτηση να ακούσουμε και να συζητήσουμε σοβαρές και επεξεργασμένες προτάσεις για το σπάσιμο της επίταξης και τη στήριξη της απεργίας χωρίς βέβαια να εκθέσουμε.......τους συναδέλφους που θα απεργούσαν, στον κίνδυνο της φυλάκισης και της απόλυσης. 

Δυστυχώς αυτό που αισθανθήκαμε από την πρώτη στιγμή, και όσο περνούσε η ώρα η αίσθηση μας αυτή γινόταν πεποίθηση, ήταν ότι το κλίμα που είχε διαμορφωθεί, για διάφορους λόγους, στο ΔΣ της ΟΛΜΕ ήταν στη κατεύθυνση να ανασταλεί ουσιαστικά η απεργία χωρίς όμως να υπάρχει το σθένος και η ειλικρίνεια να ομολογηθεί από κανένα. 

Και πράγματι επιβεβαιωθήκαμε όταν ο γεν. γραμματέας του ΔΣ της ΟΛΜΕ μας ανακοίνωσε ότι θα υπάρξουν δύο ψηφοφορίες μια που θα αφορούσε την εισήγηση της ΟΛΜΕ για την οποία άλλωστε ήμασταν εξουσιοδοτημένοι από τις ΓΣ μας και μια για το αν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις για απεργία αυτή τη στιγμή, ένα θέμα το οποίο δεν είχε καν τεθεί από το ΔΣ της ΟΛΜΕ για συζήτηση προς τις ΓΣ μας. Θεωρήσαμε όλοι σχεδόν ότι για το τελευταίο ερώτημα έπρεπε να υπάρξει συγκεκριμένη τοποθέτηση από το ΔΣ της ΟΛΜΕ και πράγματι μετά από έκτακτη συνεδρίαση του προέκυψαν δύο προτάσεις. Η τοποθέτηση της πλειοψηφίας του ΔΣ (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ, ΣΥΝΕΚ) ήταν ότι αυτή τη στιγμή και μετά την άρνηση της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ να προχωρήσουν σε απεργία την 17η Μαΐου δεν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις για απεργία. Υπήρξε και μία δεύτερη πρόταση της μειοψηφίας του ΔΣ (Παρεμβάσεις) που πρότεινε να σπάσει η επίταξη από 500 συνδικαλιστές και οι υπόλοιποι συνάδελφοι να πάνε κανονικά στη δουλειά τους. Το ΠΑΜΕ απουσίασε από το ΔΣ. 

Στην ονομαστική ψηφοφορία που ακολούθησε υπερψηφίστηκε όπως αναμενόταν η εισήγηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ - πήρε τη θετική ψήφο από το 92% - ενώ το δεύτερο θέμα: «υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις για απεργία» ψηφίστηκε θετικά από το 23,4%. Δηλαδή δεν συγκέντρωσε το απαιτούμενο 66% των θετικών ψήφων. 

Σχετικά με το δεύτερο προς ψήφιση θέμα κληθήκαμε να πάρουμε μέσα σε ασφυκτικό και με έντονες αντιπαραθέσεις κλίμα μια δύσκολη απόφαση για την οποία δεν είχαμε εξουσιοδοτηθεί. Ως πρόεδρος της Β΄ ΕΛΜΕ Αιτ/νίας ψήφισα ΛΕΥΚΟ, στάση που κράτησαν και οι περισσότεροι πρόεδροι. Οι λόγοι ήταν οι εξής: Δεν μπορούσα να ψηφίσω ΝΑΙ όταν δεν υπήρξε καμιά σοβαρή πρόταση για το σπάσιμο της επίταξης και τη στήριξη της απεργίας η οποία να μην εκθέτει τους συναδέλφους που θα απεργούσαν στον κίνδυνο της φυλάκισης και της απόλυσης. Αυτό το βάρος δεν μπορούσα να το αναλάβω. Δεν μπορούσα όμως να ψηφίσω, έστω συμβολικά, ούτε το ΟΧΙ αφού πήγα έχοντας πάρει από τους συναδέλφους μου την εξουσιοδότηση της υπερψήφισης της απεργίας. Δεν μπορούσα λοιπόν να ψηφίσω ταυτόχρονα και την ουσιαστική αναστολή της. 

Συνάδελφοι είναι προφανές ότι το τέλος αυτής της διαδικασίας μας βρίσκει με έντονο το συναίσθημα της πίκρας και της απογοήτευσης. Είναι επίσης λογικό να υπάρχει έντονος προβληματισμός για το πώς φθάσαμε στο σημείο να εγκαταλείψουμε μια μάχη πριν καν τη δώσουμε. Δεν θα πάρω όμως τον εύκολο δρόμο του τυφλού καταλογισμού ευθυνών με χαρακτηρισμούς όπως προδότες, πουλημένοι, εφιάλτες κλπ. ιδιαίτερα μάλιστα απέναντι σε ανθρώπους που γνωρίζω και τιμώ για τη προσφορά τους. Ούτε βέβαια θα αναλύσω, κατόπιν εορτής, το τι ακριβώς θα έπρεπε να κάναμε ώστε να ξεφύγουμε από τη δύσκολη θέση που είχαμε βρεθεί μετά την επίταξή μας. Από μετά Χριστόν προφήτες άλλωστε είμαστε πλήρεις. Είναι σίγουρο όμως ότι έγιναν λάθη και παραλείψεις τόσο στο στρατηγικό σχεδιασμό όσο και στη διαδικασία. 

Ως πρόεδρος της Β΄ ΕΛΜΕ Αιτ/νίας αναλαμβάνω τις ευθύνες που μου αναλογούν, για τις δικές μου ενέργειες και δηλώνω ότι η παραίτηση μου είναι στη διάθεση του ΔΣ της ΕΛΜΕ και των συναδέλφων μου. 

Όμως, συνάδελφοι, ο αγώνας που ξεκινήσαμε για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην εργασία δεκάδων χιλιάδων συναδέλφων μας δεν πήγε χαμένος. Πετύχαμε δύο σημαντικά κέρδη σε σύντομο χρονικό διάστημα: 

Κέρδος 1ο Η συμμετοχή των συναδέλφων. Είχαμε τις μαζικότερες Γενικές Συνελεύσεις που έγιναν ποτέ τόσο στη δικιά μας ΕΛΜΕ όσο και πανελλαδικά καθώς συνολικά συμμετείχαν περισσότεροι από 20000 καθηγητές. Αισθάνομαι περήφανος για την απόφαση τους να αντιδράσουν απέναντι σε θεούς και δαίμονες. Η απογοήτευση που υπάρχει από μεγάλο μέρος συναδέλφων για συγκεκριμένες πρακτικές ή πρόσωπα δεν πρέπει να μας απομακρύνει από το συνδικάτο αλλά να γίνει η αφορμή, με την ενεργή συμμετοχή μας, να τα αλλάξουμε. 

Κέρδος 2ο Η στήριξη της κοινωνίας. Συνδικάτα, φορείς, ενώσεις και σύλλογοι γονέων, ομάδες μαθητών με ανακοινώσεις και ψηφίσματα συμπαραστάθηκαν στον αγώνα μας. Η ενότητα στη βάση της κοινωνίας που κατακτήσαμε είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία θα χτίσουμε τους αγώνες που έρχονται. Εξάλλου ο αγώνας για να κρατήσουμε ζωντανό το Δημόσιο Σχολείο και όρθιους τους εκπαιδευτικούς δεν είναι μόνο δικός μας, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας. 

Κι αυτός ο αγώνας μόλις άρχισε.