Ανακοίνωση για επιστολή πρώην πρυτάνεων ΕΚΠΑ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ

ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ!

Δεν αποτελεί έκπληξη, τουλάχιστον για τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας που σήμερα αγωνίζονται ενάντια στις απολύσεις των εργαζομένων, υπερασπιζόμενοι ένα δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο, το περιεχόμενο της επιστολής των έξι πρώην πρυτάνεων του ΕΚΠΑ, οι οποίοι δεν συντάσσονται με τη στάση της Συγκλήτου του ΕΚΠΑ και άλλων συλλογικών οργάνων.

Δεν αποτελεί έκπληξη γιατί η επιστολή αυτή δικαιώνει την άποψη ότι μικρή κατηγορία πανεπιστημιακών, που βρέθηκαν στην ηγεσία των πανεπιστημίων, όταν καλούνται να επιλέξουν στρατόπεδο - ιδιαίτερα στη φάση της.......... «αποστρατείας» τους - κατά κανόνα συντάσσονται με την κυρίαρχη πολιτική και ιδεολογία, ανεξάρτητα του πόσο καταστροφική μπορεί να είναι αυτή για τους θεσμούς και τη θέση που υπηρετούσαν.

Αποτελεί, όμως, έκπληξη, να δηλώνουν απερίφραστα και άκριτα, με την επιστημονική τους ιδιότητα, ότι η μνημονική πολιτική διαχείριση των δημοσιονομικών αναγκών συνιστά στην ουσία φυσικό νόμο, στον οποίο θα πρέπει να υποτάσσονται τα μέλη ενός κοινωνικού σχηματισμού. Να υποτάσσονται, αποδεχόμενα μοιρολατρικά, τις πολιτικές εξαθλίωσης που υλοποιούνται στο όνομα μιας αόριστης και αμφίβολης ανάπτυξης, που ακόμη και οι μέντορες του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού αμφισβητούν.

Η επίκληση του σεβασμού στο δικαίωμα της απεργίας αποτελεί ανορθολογική αντίφαση και συνακόλουθα μέγιστη υποκρισία, όταν συνοδεύεται από τη ριζική τους διαφωνία για το κλείσιμο των πανεπιστημίων από τους εργαζόμενους, αποσιωπώντας ταυτόχρονα το κατʼ ουσίαν κλείσιμο που η κυβερνητική πολιτική επιφυλάσσει.

Αποτελεί μέγιστη υποκρισία:

Όταν γνωρίζουν πολύ καλά τις ανάγκες σε προσωπικό που οι σύγχρονες δομές ενός αναβαθμισμένου πανεπιστημίου απαιτούν.

Όταν γνωρίζουν ότι ούτε καν οι πενιχροί τακτικοί προϋπολογισμοί των ΑΕΙ δεν θα εκτελεστούν χωρίς το επαρκές προσωπικό των αντίστοιχων οικονομικών τους υπηρεσιών.

Όταν γνωρίζουν ότι οι βιβλιοθήκες, τα κέντρα Η.Υ. και δικτύων, η προστασία και η φύλαξη των κτιρίων και του εξοπλισμού τους και οι τρέχουσες διοικητικές δομές των πανεπιστημίων θα καταρρεύσουν.

Όταν γνωρίζουν ότι η στελέχωση των Ειδικών Λογαριασμών που διαχειρίζονται τα ερευνητικά προγράμματα θα καταρρεύσει, με τον κίνδυνο απώλειας σημαντικών πόρων για τα ΑΕΙ.

Αλλά αυτό που αποτελεί μέγιστη ύβρη και δεν επανορθώνεται με τη λύση που προτείνουν προς την Πολιτεία για διέξοδο από την κρίση, είναι ο «πατριωτισμός» που επιδεικνύουν για το ΕΚΠΑ, δηλώνοντας ανερυθρίαστα, «πάρτε αυτούς που η Τρόικα σας υποδεικνύει από τα άλλα ΑΕΙ της χώρας», ως ένδειξη μιας στοιχειώδους «προσφοράς» προς το ίδρυμα που οι ίδιοι έχουν υπηρετήσει.

Η μέγγενη των κυβερνητικών πιέσεων προς τους εργαζόμενους στα οκτώ πανεπιστήμια που δίνουν έναν αγώνα επιβίωσης σφίγγει. Από τη μια μεριά η παραγγελία εισαγγελικών παρεμβάσεων και από την άλλη οι «φιλικές» συμβουλές υποταγής των «προθύμων». Γιʼ αυτό, τώρα είναι η ώρα της μέγιστης δυνατής συμπαράταξης. Αυτός ο αγώνας μπορεί και πρέπει να είναι νικηφόρος για να μείνει ζωντανό το δημόσιο πανεπιστήμιο.

30.09.2013