Ο Σταυρός των αναπήρων εκπαιδευτικών και ο Σκασμός των επιόρκων…

Οι μέρες που περνάμε έχουν μια διπλή, τουλάχιστον, δοκιμασία για τους Έλληνες ορθοδόξους. 

Από τη μια βρισκόμαστε λίγο πιο μετά από το μέσο ακριβώς της Μεγάλης Σαρακοστής (ήδη υπερβήκαμε την σταυροπροσκυνηματική εβδομάδα και περπατάμε την εβδομάδα του Μεγάλου Κανόνα). Από την άλλη, την Κυριακή που μας πέρασε, μέρα τιμής στον μέγιστο νηπτικό Ιωάννη το Σιναΐτη, η ευ-αγγελική περικοπή μας υπενθύμισε και τόνισε πως ξεπερνιέται η μέγγενη του πονηρού πάνω στα νέα παιδιά που στενάζουν: [«καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ»]*. Ποια Προσευχή και ποια όμως Νηστεία;

Δεν ανήκω προσωπικά, και το εξομολογούμε προκαταβολικά, ούτε στους νηπτικούς της Προσευχής (ακόμα το ψάχνω), ούτε στους μεγάλους νηστευτές. Επομένως ό,τι σημειώσω με αφορά πρωτίστως, αλλά οφείλω και να σημειώσω ότι με αφορά τόσο στο πλάτος τους, όσο και στη γνησιότητά τους. Και...... 
επειδή «έσπασα» τη συλλογική νηστεία για λόγους υγείας και δεν έχω ακόμα κανένα εμφανές σημάδι εσωτερικής πληροφόρησης για αληθή Προσευχή, θα ανοίξω το θέμα από τη γνωστή σε μένα μέθοδο: Την κοινωνική… για την άνοδο στη γνωστή Κλίμακα…

Την Κυριακή λοιπόν που μας πέρασε η εσωτερική τρόικα – επίορκοι με περικεφαλαία έχω την αίσθηση – αποδέχτηκε τις επιταγές των θεσμικών τοκογλύφων και μετατροπείς και της χώρας μας σε «Αποικία Χρέους», να απολύσει τους «ψυχικά» ασθενείς εκπαιδευτικούς (και όχι μόνο), τους … «επίορκους» δημοσίους υπαλλήλους, αλλά ψάχνει στο μαγγανοπήγαδο και όσους εμπλέκονται ως κατηγορούμενοι σε ποινικά από το 2007, για να σπάσει το ταμπού των απολύσεων στο δημόσιο, ενώ δεν έχουν καταφέρει οι νεοφιλελεύθεροι να καταργήσουν την «μονιμότητα» συνταγματικά στην χώρα μας (απέτυχαν συνολικά το 2006). 

Είναι γνωστό ότι το επάγγελμα-λειτούργημα των εκπαιδευτικών (κυρίως της 1ης και 2ης βαθμίδας) είναι από τα πιο δύσκολα και πιο ψυχοφθόρα επαγγέλματα, γιατί οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται στη μέγγενη ενός κράτους που τους υποβαθμίζει συνεχώς και των παιδιών που ψάχνουν να βρουν στηρίγματα για τη ζωή. Γι’ αυτό οι ίδιοι οι παγκόσμιοι θεσμοί (π.χ. Ο.Ο.Σ.Α.) της παγκοσμιοποίησης έχουν αποδεχτεί ότι μία ολοκληρωμένη διδακτική ώρα αντιστοιχεί με τέσσερις ώρες γραφείου. 

Γι’ αυτό θεωρούν στατιστικά την πιο κρίσιμη ηλικία του «σύνδρομου του εκπαιδευτικού» αυτή των 55 ετών, όπου μέχρι πρόσφατα άρχιζε και η μειωμένη συνταξιοδότηση (με 30 τουλάχιστον χρόνια δημόσιας υπηρεσίας). Γι’ αυτό σε όλα τις χώρες και με όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα υπάρχουν διακοπές για γέμισμα της «μπαταρίας» και ψυχική ανατροφοδότηση, τόσο σε μαθητές, όσο και σε εκπαιδευτικούς, αφού τους περιμένει η επόμενη ακόμη πιο δύσκολη χρονιά. Γι’ αυτό και έχει καθιερωθεί στις περισσότερες χώρες κλιμακούμενο προς τα κάτω διδακτικό ωράριο, με κάποιες μικροδιαφορές από χώρα σε χώρα. 

Στο πολλαπλό αυτό φαινόμενο έχουμε στατιστικά και την εφαρμογή της καμπύλης (καμπάνας) του Gaus: 

- Οι ψυχασθενείς: Μια μερίδα εκπαιδευτικών «τα παίζει» και είτε κατεβάζει γκάζια (συνεπικουρούμενο από ημετέρους της διοίκησης, την αδιαφορία της πολιτείας-επιμόρφωση, στήριξη, κλπ) και μια άλλη που δεν αντέχει και διολισθαίνει στην ψυχική ασθένεια. Μέχρι τώρα οι άνθρωποι αυτοί, με όχι και τόσο ξεκάθαρο νομικό πεδίο, μπαίνουν όλο και λιγότερο σε τάξεις και προσφέρουν άλλες σημαντικές συμπληρωματικές υπηρεσίες.

Αντί να δοθεί στους ανθρώπους αυτούς μια σχετικά πρόωρη αναπηρική σύνταξη (έπεσαν στο πεδίο της εκπαιδευτικής μάχης) όταν κουραστούν από εναλακτικές μορφές προσφοράς, αποφασίστηκε να «πεταχτούν» στον Καιάδα. Ποια είναι η Προσευχή μας γι’ αυτούς και τι θα νηστεύσουμε από την πάρτη μας για να τους στηρίξουμε; «Ο καιρός γαρ εγγύς»… 

- Οι επίορκοι και οι «επίορκοι»: Μια άλλη μερίδα, πολύ μικρότερη στο χώρο της εκπ/σης και αρκετά μεγαλύτερη σε τομείς συνειδητής «ανοικτής πόρτας» γρηγορόσημων, εξυπηρετήσεων, θέσεων ευνοίας, κλπ, «ευνοήθηκαν» πολιτικά από τους «γνωστούς άγνωστους» του πρώην δικομματισμού, να τσαλαβουτούν «στο μέλι» που έσταζε από τα πιθάρια της μεγάλης διαπλοκής. Η έλλειψη επιμόρφωσης, η ανάγκη για εργασία και η στατιστική του «φαινομένου σήραγγος» έφερε και κάποιους λίγους, ευτυχώς, να καταρρακώνουν το λειτούργημα της αγωγής και στις δυο πρώτες βαθμίδες τις εκπαίδευσης.

Δυστυχώς όμως, και το γνωρίζω εκ πείρας και το γράφω μετά λόγου γνώσεως, ανάμεσά τους φιγουράρουν και συνάδελφοι που έπεσαν θύματα πολιτικής και προσωπικής εμπάθειας από στελέχη της διοίκησης και διώκονται είτε αδίκως, είτε με άδικα μεγάλες κατηγορίες (π.χ. Σχετικά με το θόρυβο για την «κάθαρση» στο δημόσιο!). Στις 14 Μαρτίου του 2012 καταργήθηκαν με τον τροποποιημένο Δημ/κό Κώδικα τα γνωστά πενταμελή Υπηρεσιακά Συμβούλια, μέσα στα οποία συμμετείχαν και δυο αιρετοί εκπρόσωποι των εργαζομένων αντίστοιχα (π.χ. Για τη δράση και τη Λειτουργία των Αιρετών στα Υ.Σ. – Α ΕΛΜΕ Αχ ). 

Καταργήθηκαν, ενώ είχαν γλυτώσει από 1) τη χούντα του Μεταξά, 2) την γερμανική Κατοχή του ’40, 3) τον εμφύλιο πόλεμο, 4) την μετεμφυλιακή περίοδο, 5) τη χούντα του 1967.. . Και πριν προλάβουν να λειτουργήσουν (ως πρωτόδικα τριμελή όργανα με συμμετοχή 2 δικαστικών) ανακοινώθηκε την Κυριακή που μας πέρασε και η πλήρης κατάργηση των δευτεροβαθμίων οργάνων, με κάποια τροπολογία που θα ψηφιστεί οσονούπω, που ουσιαστικά ανατρέπει κατακτήσεις δικονομίας από την εποχή της γαλλικής επανάστασης… Για να πιαστει το όριο των 4000 και 15000 και επόμεων απολύσεων στο δημόσιο, μέχρι να αποδιοργανωθεί πλήρως και να βουτηχτεί και ο ιδιωτικός τομέας σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση… Και αντ’ αυτού αναμένεται να θεωρηθούν τα δικαστήρια ως δευτεροβάθμιο όργανο, όταν αυτά έπαιζαν το ρόλο της εν λόγω νομιμότητας των αποφάσεων και φυσικά θα τελεσιδικήσουν συχνά μετά θάνατον… 

- Οι όμηροι της αναξιοπρεπούς εκτός υπηρεσίας συμπεριφοράς: Την ώρα αυτή που προχωρούν στην αποδόμηση του γνωστού κεϋνσιανού κράτους οδηγούν σε υποχρεωτική αργία όσους έχουν ήδη τιμωρηθεί σε ποινικά δικαστήρια, είτε γιατί εγκλημάτησαν εκτός υπηρεσίας, αλλά και γιατί μηνύθηκαν από τον/την εν διαστάσει σύζυγο, γιατί φέρθηκαν απρεπώς σε ένα τρακάρισμα ή γιατί διώχτηκαν για την συνδικαλιστική ή πολιτική τους δράση με σχεδιασμένη δικογραφία ή καταγγελία των επαγγελματιών του αντιθέτου (στοχοποίηση ΜΜΕ, «χρυσαυγιτισμός», κλπ). Αυτό όμως που βρήκε το φως της δημοσιότητας χθές ξεπερνά κάθε φαντασία: Επίσημη αναφορά για ποινικές διώξεις εκπαιδευτικών (από το 2007).

Τα συμπεράσματα δικά σας, αλλά τελικά πόσο θα μένουμε μακρια από το ιστορικά και πνευματικά αναγκαίο; 

ΥΓ: Αυτοί που δήθεν κυβερνούν τιμούν τον όρκο τους; Κυβερνούν χωρίς να εξαπατούν τους δικούς τους ψηφοφόρους πριν από τις εκλογές και τα ο λαό μετά από αυτές; Είναι ή δεν είναι και οι πραγματικοί «επίορκοι»; Εκτός και αν τιμούν τον όρκο τους αλλού, όπως υπονοεί και η παρακάτω φωτογραφία [Για όσους γνωρίζουν τι σημαίνει «Μασωνία»…, 

* Κυριακή Δ’ Νηστειών Ἰωάννου τῆς Κλίμακος

Κατά Μάρκον Εὐαγγέλιο Κεφ. 9, χωρία 17 ἕως 31: Θεραπεία δαιμονισμένου παιδιοῦ 

«Θ΄. 17 Τῷ καιρῷ ἐκείνω ἄνθρωπὸς τὶς προσήλθε τῷ ᾿Ιησοῦ γονυπετῷν αὐτῷ καὶ λέγων· διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. 

18 καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ρήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. 

19 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν. 

20 καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων. 

21 καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· παιδιόθεν. 22 καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ᾿ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ᾿ ἡμᾶς. 

23 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι. 24 καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε· πιστεύω, κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ. 

25 ἰδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος, ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγώ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν. 

26 καὶ κράξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτὸν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν. 

27 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη. 

28 Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτὸν κατ᾿ ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό. 

29 καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. 

30 Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ· 

31 ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.» 

ΠΗΓΗ: Εδώ.

ΠΗΓΗ ΑΡΘΡΟΥ: manitaritoubounou