Ανεξόφλητοι λογαριασμοί υποκρισίας

Φτηνές επικοινωνιακές μεγαλοστομίες που πασπαλίζονται με μια δόση έγκυρου ρεπορτάζ και επιχειρούν να «ζεστάνουν» μια παγωμένη κοινωνία και να εμφανίσουν ένα ανθρώπινο πρόσωπο σε μια κυβέρνηση που καταδικάζει τους πολίτες στην εξαθλίωση. 

Του Πέτρου Κατσάκου 

Ο Πάνος έχασε τη δουλειά του στις αρχές Μαρτίου του 2013, μπαίνοντας κι αυτός ένα πρωί στη μαύρη λίστα της ανεργίας. Χωρίς εισόδημα πλέον και με τους λογαριασμούς να τρέχουν κανονικά πίσω από την διαλυμένη...... του ζωή στήθηκε μετά από λίγες ημέρες στην ουρά έξω από τα γραφεία της ΔΕΗ στην γειτονιά του.

Τουλάχιστον να σώσει ότι μπορούσε να σωθεί μέσα στην απελπισία του, περίμενε υπομονετικά να καταθέσει ως άνεργος πια μια αίτηση για ένταξη στο περίφημο Κοινωνικό Τιμολόγιο. Την απάντηση που πήρε μετά από δυο ώρες αναμονής από τον αρμόδιο υπάλληλο δεν θα την ακούσουμε ποτέ ούτε από τα χείλη των αρμόδιων υπουργών ούτε από τους δημοσιογραφικούς αναπαραγωγούς της δήθεν κοινωνικής ευαισθησίας που πλημμυρίζει τάχα μου το Μέγαρο Μαξίμου.

«Δικαίωμα ένταξης στο κοινωνικό τιμολόγιο θα έχετε όταν θα προσκομίσετε το επόμενο εκκαθαριστικό της εφορίας» του απάντησε ο υπάλληλος της ΔΕΗ, δίνοντάς του να καταλάβει πως κάτι τέτοιο σημαίνει φθινόπωρο του 2014 και βάλε. Δηλαδή μετά από ενάμιση χρόνο στην ανεργία. Δηλαδή μετά από τουλάχιστον επτά λογαριασμούς της ΔΕΗ. Έτσι μεταφράζεται σε απλά ελληνικά η ευαισθησία των κυβερνώντων απέναντι σε μια ευπαθή ομάδα του πληθυσμού όπως οι άνεργοι. Μα μην κοροϊδευόμαστε. Με 1,5 εκατομμύριο άνεργους στη χώρα, η μισή Ελλάδα θα έπρεπε να πληρώνει μειωμένα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος αν ίσχυαν όσα κατά καιρούς μας σερβίρουν ως πολιτική βούληση για προστασία των αδυνάτων.

Φτηνές επικοινωνιακές μεγαλοστομίες που πασπαλίζονται με μια δόση έγκυρου ρεπορτάζ και επιχειρούν να «ζεστάνουν» μια παγωμένη κοινωνία και να εμφανίσουν ένα ανθρώπινο πρόσωπο σε μια κυβέρνηση που καταδικάζει τους πολίτες στην εξαθλίωση. Για λαϊκισμό και πολιτική εκμετάλλευση ενός «τραγικού συμβάντος» κατηγορούν όσους τόλμησαν να υποδείξουν τους υπαίτιους του θανάτου της 13χρονης Σάρας και να στηλιτεύσουν την αναλγησία ενός κράτους που καταδικάζει σε αφανισμό τους μη έχοντες. Ενώ την ίδια ώρα με το περίσσευμα του δικού τους λαϊκισμού μας στέλνουν λογαριασμούς φουσκωμένους από ψέμα και υποκρισία. 

Πηγή: Αυγή