Τράπεζα θεμάτων, του Στέλιου Μαρίνη

Μια ακόμη πτυχή του πολέμου ενάντια στα δικαιώματα του λαού

Όταν είσαι καθηγητής Πανεπιστημίου, αρκεί να μη χάνεις ώρες διδασκαλίας για να ολοκληρώσεις τη διδασκαλία του μαθήματός σου μέσα στο Ακαδημαϊκό έτος. Θεωρείται δεδομένο ότι η ακαδημαϊκή διδασκαλία περιορίζεται στην καλή παρουσίαση του μαθήματος. Ο καθηγητής διδάσκει. Αν περισσέψει χρόνος απαντά σε ερωτήσεις, οι δε..... απαντήσεις του μπορεί κάλλιστα να είναι απλώς παραπομπή σε πηγές – βιβλιογραφία. Την ευθύνη να μάθουν το διδασκόμενο αντικείμενο έχουν οι φοιτητές.

Η μεταφορά, όμως, του μοντέλου αυτού στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ακυρώνει κάθε παιδαγωγική αρχή. Χιλιάδες έρευνες πρέπει να πάνε στα αζήτητα, η δε επιστήμη της παιδαγωγικής συνολικά καθίσταται άχρηστη για τους εκπαιδευτικούς του Λυκείου.

Κατ’ επανάληψη ο Υπουργός Παιδείας δηλώνει ότι η τράπεζα θεμάτων είναι «ένα μέσο πίεσης για την ολοκλήρωση του διδακτικού έργου των εκπαιδευτικών, για το οποίο και θα αξιολογούνται σε περίπτωση αποκλίσεων». Αυτό, στη σχολική πραγματικότητα, υλοποιείται μόνο με ακαδημαϊκή διδασκαλία. Σε όλα τα μαθήματα η διδακτέα ύλη «δεν βγαίνει» και σχεδόν ποτέ στο παρελθόν δεν έχει διδαχτεί ολόκληρη σε κανένα σχολείο δημόσιο ή ιδιωτικό.

Το ερώτημα είναι αν η απόφαση αυτή είναι «τεχνική» ή «πολιτική». Την απάντηση τη δίνει έμμεσα ο ίδιος ο κ. Υπουργός με την επιμονή του να προχωρήσει από φέτος η διαδικασία της Τράπεζας Θεμάτων, παρά τις αντίθετες απόψεις όλων, συμπεριλαμβανομένων των Σχολικών Συμβούλων σχετικά με τον όγκο της ύλης.

Αν λοιπόν η επιλογή είναι πολιτική, πρέπει να απαντήσουμε τι στόχο έχει. Νομίζω ότι είναι προφανής: Μόνο οι μαθητές που εισέρχονται στο Λύκειο με υψηλό εκπαιδευτικό υπόβαθρο ή όσοι έχουν τη δυνατότητα ακριβών ιδιαίτερων φροντιστηρίων να μπορούν να παρακολουθήσουν το σχολείο. Μόνο αυτοί μπορούν να τα καταφέρουν να μάθουν υπό αυτές τις διδακτικές συνθήκες.

Όμως δεν πρέπει να μας διαφεύγει και το δεύτερο μέρος της δήλωσης του κ. Αρβανιτόπουλου: «Οι εκπαιδευτικοί θα αξιολογούνται σε περίπτωση αποκλίσεων». Το να «βγάλεις» την ύλη είναι αξία. Το να μορφώσεις μαθητές είναι απλώς ξεπερασμένη ιδεοληψία. Ας τα σκεφτούν όλα αυτά όσοι έχουν ακόμη την ψευδαίσθηση των «success story».