ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ 28Η ΟΚΤΩΒΡΗ 1940

«...Και επειδή σίμωνε η μέρα που το Γένος είχε συνήθειο να γιορτάζει τον άλλο Σηκωμό, τη μέρα πάλι εκείνη ορίσανε για την Έξοδο. Και νωρίς εβγήκανε καταμπροστά στον ήλιο, με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβιά σαν σημαία, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες. Και ακουλουθούσανε άντρες πολλοί, και γυναίκες, και λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια. Όπου έβλεπες άξαφνα στην όψη τους τόσες χαρακιές, που ‘λεγες είχανε περάσει μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα.»

Μαθητές και μαθήτριες, Συνάδελφοι εκπαιδευτικοί, Αγαπητοί γονείς

Στις 28 του Οκτώβρη ο λαός μας γιορτάζει. Πριν από 72 χρόνια, μια μέρα σαν κι αυτή, οι εργάτες άφησαν τις δουλειές τους, οι έμποροι έκλεισαν τα μαγαζιά τους και οι αγρότες άφησαν τα χωράφια τους. Απειλούνταν η κυριαρχία μας, η......
ανεξαρτησία μας, η αξιοπρέπεια του λαού μας. Ο ιταλογερμανικός ιμπεριαλισμός, το μαύρο μπλοκ του ιταλικού φασισμού και του γερμανικού ναζισμού, επιτέθηκαν στη χώρα μας. Χωρίς κανέναν δισταγμό, ο λαός μας είπε το μεγάλο «ΟΧΙ». Δεν θα περάσουν! Τα νιάτα της πατρίδας μας βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή. Οι γυναίκες στις πόλεις και στα χωριά ανέλαβαν την τροφοδοσία. Όλος ο λαός σήκωσε το μπόι του. Κι όταν ο λαός μας ορθώνεται, λυγίζουν και τα σίδερα.

Οι Ιταλοί φασίστες βρήκαν το μπελά τους: «ΟΧΙ, δεν θα μας πάρετε τα σπίτια μας, που με ιδρώτα έχουμε χτίσει. ΟΧΙ, δε θα μας πάρετε τα χωράφια μας, που με αίμα τα έχουμε οργώσει. ΟΧΙ, δε θα μας πάρετε το βιός μας που με τόσο κόπο δημιουργήσαμε. ΟΧΙ, δεν θα παραχωρήσουμε ούτε μια σπιθαμή από τα δικαιώματα μας, την ανεξαρτησία μας, την πατρίδα των γονιών μας».

Και νίκησε το δίκιο! Οι Ιταλικές μεραρχίες δεν πέρασαν! Χρειάστηκε να κατέβουν οι ορδές του Χίτλερ για να κάμψουν την ηρωική αντίσταση του λαού μας. Και παρά το ότι με φωτιά και σίδερο οι κατακτητές άρχισαν να ληστεύουν τη χώρα, παρά το ότι ο λαός πέθαινε από την πείνα, παρά το ότι οι τότε πολιτικές ηγεσίες τον εγκατέλειψαν, λούφαξαν και εγκατέλειψαν την κατεχόμενη Ελλάδα, όσοι δεν συνεργάστηκαν με τον κατακτητή [και στελέχωσαν την κυβέρνηση των δωσιλόγων με επικεφαλής τον Τσολάκογλου], παρά τη βαριά κατοχή, τους χίτες, τους ταγματασφαλίτες, τους μαυραγορίτες, έγινε το ακατόρθωτο, ο λαός μας ξανασηκώθηκε. Οργανώθηκε στις πόλεις και στα χωριά και βγήκε στο βουνό. Η Εθνική Αντίσταση απλώθηκε σε όλη τη χώρα. Μαθητές και μαθήτριες, φοιτητές και φοιτήτριες, εργάτες και εργάτριες, αγρότες και αγρότισσες πήραν το όπλο. Η ζωή των κατακτητών έγινε μαύρη. Δεν εύρισκαν πουθενά ησύχία. Το νέο για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου έκανε το γύρο του κόσμου. Ο ανυπότακτος λαός μας οργάνωσε την αντίστασή του. Έσωσε τον κόσμο από την πείνα. Έσωσε την αξιοπρέπειά μας. Με την πολιτική απεργία απέτρεψε να σταλούν Έλληνες εργάτες στα εργοστάσια της Γερμανίας. Αξιοποίησε κάθε μορφή πάλης. Οργάνωσε νέους λαϊκούς θεσμούς, Λαϊκή Αυτοδιοίκηση και Παιδεία. Κατάχτησε για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες και τους νέους.

Βέβαια, με χιλιάδες θύματα. Με Καλάβρυτα, με Δίστομο, με δεκάδες ολοκαυτώματα. Και νίκησε! Τον έδιωξε τον κατακτητή, γράφοντας τις πιο φωτεινές σελίδες στην ιστορία του, τις σελίδες της Εθνικής Αντίστασης.

Η αγωνιστική στάση ζωής, η ανιδιοτέλεια και η αυτοθυσία εκείνων που επέλεξαν το δρόμο της προσφοράς και του κοινωνικού χρέους έδωσαν πολύτιμους καρπούς. Καταξίωσαν διαχρονικά πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά, έθεσαν ισχυρές βάσεις για την οικοδόμηση της ειρήνης, τη θεμελίωση της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης και την προαγωγή του πολιτισμού.

Σήμερα, 72 χρόνια μετά, στρεφόμαστε για μια ακόμα φορά στο παρελθόν για να αντλήσουμε θάρρος και δύναμη, ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία για το λαό και τη χώρα, σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας μας. Όπως και τότε έτσι και τώρα ο λαός μας δέχεται μια βάρβαρη επίθεση που αμφισβητεί τις κατακτήσεις μας, την κυριαρχία μας, τη δυνατότητά μας να χαράζουμε το μέλλον μας. Η οικονομική κρίση που προκάλεσαν οι ισχυροί του χρήματος και οι πολιτικοί εκφραστές τους, για να κερδοσκοπήσουν ασύστολα σε βάρος των λαών του κόσμου, οδήγησε τη χώρα μας σε μεγάλη δοκιμασία.

* Στο όνομα της κρίσης καταργούνται κατακτήσεις και δικαιώματα, τα οποία χρειάστηκαν πολύχρονοι, σκληροί κοινωνικοί αγώνες για να διασφαλιστούν.

* Με πρόσχημα την κρίση διαλύονται βασικές κοινωνικές υπηρεσίες και δημόσια αγαθά, όπως η υγεία, η εκπαίδευση, η κοινωνική ασφάλιση.

* Την κρίση επικαλούνται η τρόϊκα [ΕΕ-ΔΝΤ και ευρωπαϊκή τράπεζα] και οι κρατούντες στη χώρα μας, και σε άλλες χώρες, για να μειώσουν έως εξευτελισμού τους μισθούς και τις συντάξεις οδηγώντας εργαζομένους κάθε ηλικίας στην απόλυση, στην ανεργία ή την υποαπασχόληση, εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

* Για την αντιμετώπιση, τάχα, της κρίσης ξεπουλιέται ο εθνικός μας πλούτος, παραδίδονται στο κερδοσκοπικό κεφάλαιο δημόσιες υπηρεσίες, υποβαθμίζεται και εγκαταλείπεται το περιβάλλον.

* Και το πιο σημαντικό: Στο βωμό της κρίσης περιορίζεται ασφυκτικά η δημοκρατία, συρρικνώνεται η εθνική κυριαρχία και δίνεται το δικαίωμα σε όργανα και μηχανισμούς της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας πλουτοκρατίας να διαφεντεύουν τη ζωή μας.

* Με το νέο πακέτο μέτρων, που δεν θα είναι το τελευταίο αν δεν ανατρέψουμε αυτήν την πολιτική, επιχειρούν να κατεδαφίσουν ό,τι απέμεινε, να υλοποιήσουν τις απολύσεις στο δημόσιο, να αποτελειώσουν την παιδεία και την υγεία, να ξεπουλήσουν όποιον δημόσιο πλούτο απέμεινε.

Όταν ετοιμάζεται για μας και τα παιδιά μας ένα τέτοιο εφιαλτικό μέλλον, τότε πρέπει να αντιδράσουμε. Να αναλογιστούμε την τεράστια ευθύνη που έχουμε, ιδίως εμείς οι μεγαλύτεροι, ώστε να μην παραδώσουμε στην επόμενη γενιά μια κοινωνία χειρότερη απ’ αυτήν που παραλάβαμε.

Στην περσινή επέτειο της 28ης Οκτωβρίου ο λαός όρθωσε το ανάστημά του, διαδήλωσε την αντίθεσή του στα μνημόνια, στην Τρόικα, στην Ε.Ε. και στις πολιτικές που εφαρμόζουν και γκρέμισε μια κυβέρνηση, μαζί με το εργατικό κίνημα που 3 χρόνια πρωταγωνιστεί σε μικρούς και μεγάλους αγώνες αντίστασης.

Σήμερα πρέπει να ξανασηκωθούμε! Ήδη οι εργαζόμενοι δίνουμε μια ηρωική μάχη. Με δεκάδες απεργίες, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, συνελεύσεις και κάθε είδους διαμαρτυρίες, διατρανώνουμε την απόφασή μας να μη δεχτούμε να σβήσει το γέλιο από τα πρόσωπα των παιδιών μας, να μη μετατραπούμε σε έναν λαό χωρίς μέλλον.

Πρέπει να ξεσηκωθούμε!. Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται, πρέπει να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Να πούμε ξανά «ΟΧΙ, δε θα περάσουν», «ΟΧΙ» στην εξαθλίωση, στην εκποίηση του εθνικού πλούτου, στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών, στην καταρράκωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, στην κατάργηση όλων των εργασιακών και κοινωνικών κατακτήσεων του εικοστού αιώνα, στην αναβίωση ρατσιστικών-φασιστικών και ναζιστικών ιδεών που δηλητηριάζουν συνειδήσεις και προσβάλλουν τους μεγάλους αντιφασιστικούς και αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες του λαού μας . Να πούμε «ΟΧΙ» σε κάθε πολιτική που στηρίζει εκμεταλλευτικές σχέσεις και άνομα συμφέροντα.

"Ο αγώνας δεν θα είναι εύκολος, μα το έπαθλό του αξίζει κάθε θυσία. Και το έπαθλο αυτό θα είναι μια Νέα Ελλάδα, ελεύθερη και ανεξάρτητη, κτήμα του λαού της".

Το μήνυμα αυτό απευθύνεται και στην Ελλάδα του σήμερα. Φωτίζει το δρόμο για μια Νέα Ελλάδα, ανεξάρτητη, δημοκρατική και αυτάρκη, μια Ελλάδα της ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης της προόδου και της ευημερίας, χωρίς ξένους «προστάτες» και εκμεταλλευτές.

Όσοι το χάλκεον χέρι 

βαρύ του φόβου αισθάνονται, 

ζυγόν δουλείας ας έχωσι• 

θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.