Ήλιος πάνω, Ήλιος κάτω… Γκρίνια αριστερά, Ανεργία δεξιά..

Δυστυχία μπροστά, Ελπίδα πίσω….

Ανοιχτή επιστολή…

· Γι’ αυτούς... που θα δουλεύουν 60ώρες/εβδ. και θα αμείβονται για 30ώρες. Γι’ αυτούς που θα πάρουν σύνταξη στα 67 τους. Γι’ αυτούς που η «εικονική» ζωή αποτελεί πραγματική ζωή. Γι’αυτούς που έχουν «εικονική» σχέση με φίλους, που έχουν «εικονική» σχέση με τη Γυναίκα.. Γι’αυτούς που έχουν όνειρο ν’αποκτήσουν iPhone 5... Γι’αυτούς που τα έχουν όλα αλλά δεν έχουν τίποτα!

· Από εκείνους.. που κάποτε, πριν το δικό μου «κάποτε», ήταν ...
άνθρωποι με όνειρα:

να δουλεύουν 40ώρες/εβδ., να πάρουν σύνταξη στη λογική ηλικία των 60.. Που πολέμησαν γι’αυτά τα όνειρα, που έδωσαν την ζωή τους για να γίνουν πραγματικότητα αυτά τα όνειρα, και αρκετοί το έκαναν αυτό με χαρά και όχι επειδή αναγκάστηκαν.

· Από εμένα.. Κάποτε δούλευα από τις 7 το πρωί μέχρι τις 3 το μεσημέρι. Είχα αρκετό χρόνο για μια βόλτα, για επαφή με τη φύση.. Όταν τέλειωνα τη δουλειά μου είχα αρκετό χρόνο να πιω ένα καφέ με τους φίλους μου, είχα αρκετό χρόνο να τους βοηθάω, να περπατάω μαζί τους, να νιώθω τη Γυναίκα πλάι μου, με τα μάτια μου, με τη μύτη μου, με τα χέρια μου (χωρίς την εικόνα από την οθόνη του υπολογιστή)... Οι σχέσεις με τις γυναίκες είχαν αρσενική αξιοπρέπεια. Όταν βγαίναμε ραντεβού με κάποια κοπέλα, εμείς οι άντρες αναλαμβάναμε όλα τα έξοδα. Είχαμε σχέσεις με σεβασμό και αξιοπρέπεια.

Εκείνες τις εποχές δεν είχαμε τίποτα – ούτε υπολογιστή, ούτε ΙΝΤΕΡΝΕΤ, ούτε Facebook, ούτε iPhone 5 – όμως είχαμε φίλους, είχαμε αρκετό χρόνο για προσωπική επαφή. Υπήρχε αρκετός χρόνος για να νιώθουμε ότι είμαστε άνθρωποι..

Αυτό το κείμενο το γράφει η καρδιά μου, που έχει μελαγχολία για εκείνους που κάποτε, πριν το δικό μου «κάποτε», αγωνίστηκαν με πάθος και αφοσίωση για ένα καλύτερο αύριο, δίνοντας και τη ζωή τους. Πιστεύω βαθιά ότι σήμερα τους προδίδουμε. Ενώ η τεχνολογική πρόοδος αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, η κοινωνία πηγαίνει πίσω. Καταργούνται τα εργατικά δικαιώματα με ωμό τρόπο εν μια νυκτί, 60ωρη εργασία με αμοιβή για 30ωρο και σύνταξη (αν προλάβεις) στα 67.

Βέβαια, αρκετοί θα λένε «δε βαριέσαι! Έχω ΙΝΤΕΡΝΕΤ, έχω Facebook (φιλία μέσωFacebook είναι αποστειρωμένη φιλία), θα πάρω και iPhone 5».Είναι προδοσία να υπάρχει τόση αδιαφορία και μηδενική αντίδραση. Προδοσία στην ανθρώπινη προσωπικότητα και αξία.

Η δουλειά 60ώρες/εβδ., μετά από τόση πρόοδο τεχνολογική, θα είναι απόλυτη ταπείνωση για την ανθρωπότητα. Όταν θα πρέπει να ξεκινάτε για δουλειά στις 8 το πρωί και να επιστρέφετε σπίτι μετά από τις 10 το βράδυ, πότε θα έχετε χρόνο για βόλτα, πότε θα έχετε χρόνο για τους φίλους σας, πότε θα έχετε χρόνο να ερωτευτείτε, πότε θα έχετε χρόνο για την οικογένειά σας, για τα παιδιά σας, πότε θα έχετε χρόνο να είστε Άνθρωποι? Πότε θα έχετε χρόνο για τα όνειρά σας?

Αυτά τα κενά δεν μπορεί να τα συμπληρώσει ούτε το iPhone 5, oύτε η «εικονική» ζωή μέσα από έναν υπολογιστή – φιλία μέσω Facebook είναι αποστειρωμένη φιλία – ούτε οι «εικονικές» ερωτικές σχέσεις, που αποτελούν προσβολή για την αγάπη και τον έρωτα -αν δεν υπάρχει χρόνος για κάτι ακόμα….

Να έχετε όνειρα για τη ζωή σας. Να έχετε ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Να ζείτε, να πολεμάτε, να έχετε πρόταση για τη βελτίωση της ζωής σας. 

ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΠΑΞΟΥΝ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.

Κάποτε, πριν το δικό «κάποτε», άνθρωποι αγωνίστηκαν γι’αυτά με απώλειες ζωών. Να ζητάτε δουλειά για ΟΛΟΥΣ, και μετά από τη δουλειά να εξοικονομείτε χρόνο αρκετό για μια βόλτα, για την αγάπη, για την οικογένεια, για τα παιδιά σας.. Να έχετε χρόνο να ονειρευτείτε, να έχετε χρόνο να είστε άνθρωποι.. ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΧΡΟΝΟ!

«Ήλιος πάνω, ήλιος κάτω» – τραγουδούσε κάποτε η αξέχαστη Αλίκη..

Με εκτίμηση,

DRAGAN SIPKA