ΔΟΕ:Ο λόγος στη βάση του κλάδου

του Ηλία Σμήλιου*

Μακριά από τις ανάγκες της περιόδου αποδείχθηκε η 83η Γενική Συνέλευση της Διδασκαλικής Οµοσπονδίας Ελλάδας. Ένα χρόνο τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη η αντιδραστικότερη εκπαιδευτική µεταρρύθµιση που στέλνει στον Καιάδα τη νέα γενιά και συνθλίβει εργασιακά και...επαγγελµατικά χιλιάδες εκπαιδευτικούς. Το νέο λύκειο, η µαθητεία και η τράπεζα θεµάτων, η διαθεσιµότητα κι οι απολύσεις, η αξιολόγηση και η αυτοαξιολόγηση, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, οι συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων, τα πειθαρχικά και η καλλιέργεια του φόβου και της υποταγής αποτελούν κοµµάτια ενός παζλ που το κάδρο του είναι το αποκρουστικό σχολείο της αγοράς, φθηνό, ταξικά διαφοροποιηµένο, όλο και λιγότερο δηµόσιο και δωρεάν, προσαρµοσµένο στις ανάγκες του κεφαλαίου.

Η επίθεση αυτή απλώνεται σε όλο το Δηµόσιο και έχει ενιαίο χαρακτήρα. Καταλυτικό ρόλο έρχεται να παίξει η αξιολόγηση σαν βασικός µηχανισµός για την κατάργηση δοµών του Δηµοσίου, την εξατοµίκευση και την εµπέδωση του ανταγωνισµού στην οργάνωση των εργασιακών σχέσεων.

Στη βάση αυτού του πολιτικού πλαισίου, οι Παρεµβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις Πρωτοβάθµιας Εκπαίδευσης άσκησαν την κριτική τους και κατέθεσαν προτάσεις για το διεκδικητικό και αγωνιστικό πλαίσιο της επόµενης χρονιάς. Με προµετωπίδα την ανάγκη ενός ταξικά ανασυγκροτηµένου συνδικάτου υποστήριξαν ότι το συνέδριο οφείλει να οδηγήσει τον κλάδο σε µια χρονιά κρίσιµης σύγκρουσης, αποφασίζοντας την κήρυξη απεργίας διαρκείας µε τριήµερες απεργίες µέχρι το πρώτο δεκαπενθήµερο του Οκτώβρη και µε νέες γενικές συνελεύσεις για τη συνέχισή της µε επαναλαµβανόµενες µορφές. Πρότειναν ταυτόχρονα η συγκεκριµένη πρόταση να απευθυνθεί σε όλη την εκπαίδευση και τους χώρους του δηµόσιου και ιδιωτικού τοµέα, στην κατεύθυνση του πανεργατικού-πανκοινωνικού ξεσηκωµού καθώς και µέτρα (απεργιακές επιτροπές, συντονισµός κ.ά.) για την επιτυχία της.

Ειδικότερα στο θέµα της αξιολόγησης – αυτοαξιολόγησης οι Παρεµβάσεις πρότειναν πλαίσιο µε βασικά στοιχεία την κατάργηση όλου του νοµοθετικού πλαισίου της αξιολόγησης, το µπλοκάρισµα-ακύρωση των διαδικασιών της αυτοαξιολόγησης και την εκπόνηση σχεδίων δράσης, το κάλεσµα σε µαζικές παραιτήσεις διευθυντών σχολικών µονάδων και τη διαγραφή τους από τους συλλόγους σε περίπτωση που γίνουν αξιολογητές.

Με άλλες προτεραιότητες και στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση κινήθηκαν στο συνέδριο οι δυνάµεις του κυβερνητικού συνδικαλισµού ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ/ΔΗΣΥ. Με δεδοµένο ότι το µεγαλύτερο µέρος των αντιπροσώπων τους ανήκει στον διοικητικό µηχανισµό και καλείται να υλοποιήσει την κυβερνητική πολιτική, ενώ οι υπόλοιποι αδυνατούν να υπερασπιστούν την πολιτική τους γραµµή, επιδίωξαν µε κάθε τρόπο να µη βγει καµία αγωνιστική απόφαση από το Συνέδριο, ούτε καν η πρόταση για 48ωρη «για τα µάτια του κόσµου». Γι’ αυτό και αποχώρησαν στο τέλος θέτοντας θέµα απαρτίας και κλείνοντας πραξικοπηµατικά το Συνέδριο, για να µην περάσει καµιά άλλη πρόταση. Μοναδικό τους µέληµα να κερδίσουν την ψηφοφορία για τα οικονοµικά του συνδικάτου, για να µην πειραχτούν τα προνόµιά τους, την οποία κατέγραψαν εν µέσω καταγγελιών, αρνούµενοι να κάνουν καταµέτρηση.

Αυτό που πρώτα απ’ όλα φάνηκε όµως είναι ότι ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ/ΔΗΣΥ αδυνατούν να ελέγξουν τους αντιπροσώπους τους κι έχουν χάσει πια την πλειοψηφία, όπως άλλωστε αποδείχτηκε και στη µοναδική καταµέτρηση που έγινε (για την αξιολόγηση: 225 Παρεµβάσεις-ΠΑΜΕ-ΕΡΑ, 135 ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ, 23 λευκά).

Κι όµως το ΠΑΜΕ αρνήθηκε πεισµατικά να συµβάλει ώστε η απουσία κυβερνητικής πλειοψηφίας ν’ ανοίξει δρόµους στο εκπαιδευτικό κίνηµα. Η πολιτική γραµµή που εκπροσωπεί επιδιώκει όχι να νικήσει το κίνηµα αλλά «να βγάλει ο κόσµος συµπεράσµατα», γι’ αυτό αναγάγει όλες τις µάχες σε ιδεολογικές και όχι σε πολιτικές µάχες του κινήµατος! Αρνήθηκε να συµπεριλάβει στην πρότασή του για την αξιολόγηση τις µαζικές παραιτήσεις διευθυντών και τη δήλωση µαζικής ανυπακοής των εκπαιδευτικών στους αξιολογητές, απονευρώνοντας την απόφαση και µετατρέποντάς τη σε µέτρα διαχείρισης της ήττας (διαγραφές στελεχών) κι όχι σε µάχιµη γραµµή πάλης. Έφτασε στο τραγελαφικό σηµείο να χρειάζονται διαπραγµατεύσεις, για να συµπεριλάβει στην πρότασή του για την αξιολόγηση την κατάργηση όλου του νοµοθετικού πλαισίου. Και κυρίως αρνήθηκε να υπάρξει κοινή αγωνιστική πρόταση για τη νέα σχολική χρονιά, επιτρέποντας έτσι στον κυβερνητικό-εργοδοτικό συνδικαλισµό που δεν είχε την πλειοψηφία στο συνέδριο να χρησιµοποιεί την πλειοψηφία που έχει στο ΔΣ της ΔΟΕ για να παίρνει αποφάσεις.

Σηµαντική παρ’ όλα αυτά η απόφαση του συνεδρίου για την αξιολόγηση διότι βάζει τις πρώτες βάσεις που πάνω τους χρειάζεται και µπορεί να ξετυλιχτεί η γραµµή του κινήµατος.

Ο λόγος τώρα είναι στις γενικές συνελεύσεις του Σεπτεµβρίου ώστε να ξεδιπλωθεί µαζική, πολιτικοποιηµένη, µαχητική η δράση του εκπαιδευτικού κινήµατος µε αποφάσεις απευθείας από τη βάση των εκπαιδευτικών, ικανές να απαντήσουν νικηφόρα στη συγκυρία.

* Ο Ηλίας Σµήλιος είναι µαζί µε τον Δηµήτρη Πολυχρονιάδη οι εκπρόσωποι των Παρεµβάσεων στο ΔΣ της ΔΟΕ για τη συνδικαλιστική χρονιά 2014-2015