Με αφορμή το νέο μισθολόγιο

Μια και ξαναέρχεται η Τρόικα, ξαναέρχεται και ο καιρός να πούμε μερικά πράγματα που μπορεί να φανούν εξωφρενικά, αλλά δυστυχώς είναι αλήθεια: έρχεται και νέα μείωση μισθών:

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=635880

Ως γνωστόν η εξίσωση του βασικού μισθού σε δημόσιο -ιδιωτικό αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση και αυτά που γράφονται για μειώσεις μόνο στους ΥΕ και τους ΔΕ και ειδικό μισθολόγιο που θα αναβαθμίσει τους εκπαιδευτικούς είναι μπούρδες.

Οι μισθοί στο δημόσιο καθορίζονται με βάση τον εισαγωγικό μισθό ΥΕ που σήμερα είναι 780 (μικτά φυσικά). Για τους ΠΕ προσδιορίζεται αν πολλαπλασιαστεί το 780 με συντελεστή 1,4 και μετά με προσαύξηση 10% ως 20% ανά κλιμάκιο. Έτσι βγαίνουν οι σημερινοί μισθοί.

Δείτε το άρθρο 13 του μισθολογίου.

http://www.ydmed.gov.gr/wp-content/uploads/A226_2011.pdf

Αν τα πράγματα μείνουν έτσι και αλλάξει μόνο ο βασικός μισθός -και συμπαρασύρει και τους άλλους, μιλάμε για Αρμαγεδδώνα. Στον Ε βαθμό έχουμε πάνω από 200Ε μείωση. Αν τώρα τα πράγματα μείνουν έτσι και ο βασικός μισθός υπολογιστεί όπως λέει το Βήμα (γύρω στα 680Ε γιατί το δημόσιο έχει 12 και όχι 14 μισθούς), πάμε για μειώσεις της τάξης των 100Ε περίπου.

Ακόμα και αν πάνε σε ειδικό μισθολόγιο για την εκπαίδευση, η πρόσδεση του μισθού των εκπαιδευτικών με τον ενιαίο πλέον βασικό μισθό σε δημόσιο -ιδιωτικό είναι δεδομένη, ακόμα και αν αλλάξει ο συντελεστής υπολογισμού για να περιοριστούν οι απώλειες. Το πιο απλό πράγμα να γίνει σε ένα τέτοιο σκηνικό είναι να υπάρξει κάποιο μπόνους το οποίο θα διατηρεί το μισθό στα τωρινά επίπεδα (ή και ελάχιστα παραπάνω), το οποίο θα δίνεται μετά από αξιολόγηση. Και εδώ η ουσία δεν αλλάζει: ο μισθός θα έχει μειωθεί και μετά ότι καταφέρει ο καθένας, ενώ η κυβέρνηση θα λέει ότι δίνει και αυξήσεις...

Πιστεύω ότι και πολιτικά, ακόμη και με το τωρινό χάλι της κυβέρνησης, είναι εφικτό να περάσει κάτι τέτοιο από τη βουλή, και για το λόγο ότι έντεχνα -και με τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ που δε θέλει στην πραγματικότητα να ανοίξει την πολιτική κουβέντα για το ύψος των μισθών, η όλη συζήτηση γίνεται για φοροελαφρύνσεις και διάφορα άλλα δευτερεύοντα που αφορούν κυρίως τη μεσαία τάξη (ἠ την "επανεκκίνηση"της οικοδομής) και όχι όσους έχουν διαλυθεί από την κρίση, που έτσι και αλλιώς κατ' ουσίαν χεσμένους τους έχουν όλοι... Άλλωστε και το κίνημα απουσιάζει, και στην τελική τι είναι να κοπεί και λίγο ο μισθός στο δημόσιο για να ξεμπλέξουμε με την Τρόικα.

Νομίζω ότι εμείς πρέπει να ανοίξουμε αυτή την κουβέντα στον κλάδο, να χτυπήσουμε τον κανιβαλισμό και τη βλακεία, να κοντράρουμε την αξιολόγηση (αρχής γενομένης από το νέο γύρο της αυτοαξιολόγησης) και να θέσουμε και πάλι το θέμα των αυξήσεων. Το εργατικό κίνημα δε μπορεί να διεκδικεί ούτε μπόνους, ούτε φοροαπαλλαγές, ούτε δωρεάν γεύματα, αλλά αυξήσεις στους μισθούς. Και ό,τι βγει!

 Π.Φ.