Έχουμε διάκριση ή σύντηξη εξουσιών; Του Κωνσταντίνου Τσουκαλά

Όταν η ελευθερία των πολιτών ορίζεται από τις ανάγκες της ελευθερίας της αγοράς [...]

Στο όνομα της σωτηρίας της πατρίδας, της ασφάλειας, της τάξης, του ορθού λόγου, της πολιτικής σωφροσύνης… περιορίζονται πολλά από τα κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ελευθερία των πολιτών οριοθετείται από τις ανάγκες της ελευθερίας της αγοράς. Έτσι κλονίζεται το φιλελεύθερο οικοδόμημα, [...]

Η Είδηση έκανε, και εξακολουθεί να κάνει, τον γύρο του κόσμου: Έχοντας παραστεί στη δημόσια κακοποίηση ενός ήδη ακινητοποιημένου και ... ανήμπορου αλλοδαπού που κατηγορούνταν για ληστεία, ένας “κανονικός” πολίτης, που τυχαίνει να είναι δημόσιος υπάλληλος, τολμά να διαμαρτυρηθεί (“ευπρεπώς” από ό,τι φαίνεται) για το ανοίκειο θέαμα. Το αποτέλεσμα ήταν άμεσο. Συλλαμβάνεται παραχρήμα, υφίσταται τους κεκανονισμένους σωματικούς και ψυχικούς εξευτελισμους και, στη συνέχεια, δίχως καμιάν απολύτως αποχρώσα ένδειξη ή μαρτυρία, κατηγορείται και παραπέμπεται ως συνεργός του κατηγορούμενου αλλοδαπού [...]

Δεν απέχουμε λοιπόν πολύ από τη ρήση του Λουδοβίκου ΙΔ΄ ότι “το Κράτος είμαι εγώ”. Πολύ περισσότερο που ο ανεύθυνος ηγεμών δεν αντικαθίσταται πια από έναν κυρίαρχο λαό που δεν μπορεί ποτέ να “πλανάται”. [...]

Πειθαρχήστε, σεβαστείτε τις εξουσίες, μη διαμαρτύρεστε, μη φυτρώνετετε εκεί που δεν σας σπέρνουν, υπακούστε στη φωνή του ενός και μοναδικού λόγου όπως εκφέρεται από τους προφήτες. Και γι’ αυτό, πριν από όλα, πρέπει να πιστεύετε και να μην ερευνάτε, δηλαδή να μην το ψάχνετε…”

*Απόσπασμα από το άρθρο του Κωνσταντίνου Τσουκαλά (Ομότιμου Καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών), στην Εφημερίδα των Συντακτών, σήμερα, 12/1/13, σελ. 12