Ε΄ ΕΛΜΕ ΑΘΗΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Ε΄ ΕΛΜΕ ΑΘΗΝΑΣ 

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ 
ΠΟΥ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ, ΧΩΡΙΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ, ΧΩΡΙΣ ΒΙΒΛΙΑ,
ΠΟΥ ΣΤΟΙΒΑΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΕ 28-ΡΙΑ ΚΑΙ 30-ΡΙΑ ΤΜΗΜΑΤΑ 
ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΕ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΑ ΚΑΤΕΡΓΑ 
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΛΥΣΗ. 
Το σχέδιο ΠΔ για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών που δόθηκε στη δημοσιότητα δεν πρέπει να ξάφνιασε κανένα. Ίσα – ίσα που με κάθε ειλικρίνεια ξεπερνάει, με μια τυπική αναφορά, τις γενικότητες περί εντοπισμού των .....

αδυναμιών, της ανατροφοδότησης και της βελτίωσης της εκπαιδευτικής πράξης και της υποστήριξης των εκπαιδευτικών και της εκπαιδευτικής διαδικασίας και έρχεται αμέσως στο κύριο. Την λεπτομερή περιγραφή μιας απόλυτα ιεραρχικής διαδικασίας όπου όλοι κρίνονται από ένα άτομο, τον άμεσο προϊστάμενό τους, και από την προσαρμογή και τη συμμόρφωσή τους με τις υποδείξεις και τις αποφάσεις της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, στη συγκεκριμένη φάση, με τις μνημονιακές πολιτικές που επιβάλλονται «δια πυρός και σιδήρου» από την κυβερνητική τρόικα σε αγαστή συνεργασία με την τρόικα ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ. Άλλωστε και η έκθεση της επιτροπής που επεξεργάστηκε το σχέδιο δεν δυσκολεύεται να δηλώσει ότι «στη σημερινή συγκυρία η προοπτική θεσμοθέτησης ενός συστήματος αξιολόγησης στην εκπαίδευση συνδέεται με τη συνολικότερη προσπάθεια αναμόρφωσης των λειτουργιών του ελληνικού κράτους, την οποία καταβάλει ο ελληνικός λαός προκειμένου να επιτευχθεί η δημοσιονομική προσαρμογή και ο εκσυγχρονισμός της ελληνικής κοινωνίας ». 

Μέσα από ένα κυκεώνα κριτηρίων, στόχων, συντελεστών, ασαφών διατυπώσεων που επιδέχονται κάθε απάντησης, μέσα από δύο επιθεωρήσεις από το σχολικό σύμβουλο που μετατρέπεται σε ένα νέο επιθεωρητή, και από την κρίση των διευθυντών, που δεν θα είναι απαλλαγμένη από τις τριβές της καθημερινότητας και τα μικρά και μεγάλα προβλήματα που δημιουργούνται στη σχολική πραγματικότητα, από τις κρίσεις μονοπρόσωπων οργάνων, θα αποτιμάται η επάρκεια ή όχι του εκπαιδευτικού, η επιστημονική του συγκρότηση, η παιδαγωγική του κατάρτιση και διδακτική του ικανότητα, η υπαλληλική του συνέπεια, και θα καταρτίζεται τελικά η λίστα με τη σειρά κατάταξης. Δηλαδή ο βαθμός προσαρμογής του κάθε εκπαιδευτικού στην κρατική πολιτική, με την απειλή της μισθολογικής καθήλωσης και της απόλυσης. Αυτό είναι άλλωστε και το μοναδικό συγκεκριμένο μέτρο που προβλέπεται μετά την αξιολόγηση : «οι εκπαιδευτικοί που ... χαρακτηρίζονται συνολικά ελλιπείς εγγράφονται στον πίνακα των μη προακτέων ...». Και όποιος κριθεί δυο φορές μη προακτέος παραπέμπεται με το ερώτημα της απόλυσης. Αυτός είναι και ο στόχος, η ενοχοποίηση των εκπαιδευτικών και η νομιμοποίηση των διαθεσιμοτήτων και των απολύσεων. 

Πουθενά δεν περιγράφεται ένα υποστηρικτικό μέτρο, κάποια επιμορφωτική ή άλλη υποστηρικτική διαδικασία για τους εκπαιδευτικούς. Έτσι για να διαλύονται οι αυταπάτες που καλλιεργούνται από διάφορες πλευρές για το ρόλο της αξιολόγησης. 

Τα κριτήρια αξιολόγησης κατατάσσονται σε πέντε κατηγορίες με πολλές υποκατηγορίες. Με ορολογία και τρόπο δανεισμένο από το πιο σκληρό επιχειρηματικό μάνατζμεντ, διασπούν σε επιμέρους ενότητες, κατηγορίες και υποκατηγορίες το εκπαιδευτικό έργο προκειμένου να μετατραπεί η παιδαγωγική πράξη σε ένα σύνολο απομονωμένων μεταξύ τους κατηγοριών – δεξιοτήτων κατάλληλων για ποσοτικοποίηση και μέτρηση. Τα πάντα θα μπαίνουν σε «κουτάκια» και θα πολλαπλασιάζονται με συντελεστές. Από το κλίμα μέσα στην τάξη, τη σχέση εκπαιδευτικών – μαθητών, μέχρι τη χρήση των νέων τεχνολογιών ή την προετοιμασία για τη διδασκαλία. Κομματιάζουν για να μετρήσουν καλύτερα και να κατατάξουν πιο «επιστημονικά» τους εκπαιδευτικούς στις «λίστες προγραφών», και να προσφέρουν «αποδιοπομπαίους τράγους», βορρά στον κοινωνικό αυτοματισμό. 

Κάτω απ’ αυτό τον αυστηρό ιεραρχικό έλεγχο και με διαρκή μεταφορά της πίεσης προς τα κάτω, στους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές, τα σχολεία θα μετατραπούν σε γαλέρα και ζούγκλα. Η εκπαίδευση, μια κατ’ εξοχήν δημοκρατική, συλλογική, συνεργατική διαδικασία θα μετατραπεί σε ένα πεδίο ανταγωνισμού όπου ο καθένας θα στρέφεται στο κυνήγι προσόντων και βεβαιώσεων ώστε να ξεπεράσει το συνάδελφό του και να μην βρεθεί αυτός σε κατώτερη θέση της κατάταξης. 

Οι εκπαιδευτικοί και όλοι οι εργαζόμενοι, δεν έχουμε καμιά αυταπάτη περί «καλής» και «κακής» αξιολόγησης. Ξέρουμε πολύ καλά πως η επίκλησή της δεν είναι παρά ένα λαϊκίστικο πρόσχημα για την επιβολή της αντιλαϊκής αυταρχικής πολιτικής που τσακίζει τα εργασιακά δικαιώματα, προσαρμόζει τον δημόσιο τομέα πιο αποτελεσματικά στις σημερινές ανάγκες του κεφαλαίου και των επιχειρήσεων, καθιστά ενόχους τους εργαζόμενους για κάθε δυσλειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών, είναι το μέσο για την κατηγοριοποίηση των σχολείων, για τη διαμόρφωση του σχολείου της αγοράς. 

Δεν έχουμε κανένα λόγο να αποδεχτούμε αυτή τη διαδικασία της αξιολόγησης. Όπως για πολλά χρόνια, έτσι και τώρα, όλοι εμείς, συσπειρωμένοι στα σωματεία μας, με συλλογικές διαδικασίες και συλλογική στάση θα δώσουμε τη μάχη για να αποκρούσουμε αυτή την επίθεση. Δύναμή μας είναι η ενότητα. 

Απαιτούμε να αποσυρθεί το σχέδιο ΠΔ διατάγματος. 

Δεν νομιμοποιούμε αυτές τις διαδικασίες με τη συμμετοχή μας σε κοινωνικούς διαλόγους και διαβουλεύσεις. 

Δεν συμμετέχουμε σε οποιαδήποτε διαδικασία εφαρμογής της αξιολόγησης, με οποιοδήποτε τρόπο και μορφή (σεμινάρια, αυτοαξιολόγηση, αξιολόγηση της σχολικής μονάδας κλπ.). Δεν δεχόμαστε τους αξιολογητές στην τάξη. 

Μπλοκάρουμε με συλλογικές αποφάσεις και συλλογική στάση κάθε απόπειρα επιβολής της αξιολόγησης, την ακυρώνουμε στην πράξη. 

Τα στελέχη της διοίκησης που αναλαμβάνουν την προώθηση της αξιολόγησης δεν έχουν θέση στο συνδικαλιστικό μας κίνημα. Έξω οι αξιολογητές από τα σωματεία. 

Οργανώνουμε πλατειά συζήτηση στους συλλόγους διδασκόντων, με τους μαθητές και τους συλλόγους γονέων για τις επιπτώσεις της εκπαιδευτικής πολιτικής και της αξιολόγησης, στην εκπαιδευτική διαδικασία, στους μαθητές και στη λαϊκή οικογένεια. 

Όλοι μαζί, για να υπερασπίσουμε το δημόσιο δωρεάν σχολείο. 

Φεβρουάριος 2013 

Ε΄ ΕΛΜΕ ΑΘΗΝΑΣ