ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ - Το τέλος(;) του δρόμου της Δ.ΤΕΕ, του Κώστα Κορδάτου*

«ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ 16ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΛΜΕ» 

Η εισαγωγή της Ελλάδας σε νεοφιλελευθεροποίηση τύπου fast-track, σε περίοδο που το οικοδόμημα του νεοφιλελευθερισμού συγκλονίζεται από τις αντιφάσεις της λογικής του, όπου με τα τροϊκανά μνημόνια, οι εγχώριοι τοποτηρητές υλοποιούν ανερυθρίαστα τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στις παραγωγές σχέσεις, καταργώντας με βίαιο τρόπο το στοιχειώδες κράτος πρόνοιας που υπήρχε, πριν την κάθοδο των βαρβάρων για τη διάλυση του.........
ευρωπαϊκού νότου.

Πολιτικές της βορειο-ευρωπαϊκής ελίτ που διαλύουν τη χώρα μας, που καταργούν τη δημόσια εκπαίδευση, υγεία και πρόνοια, που φτωχαίνουν τον ελληνικό λαό, απολύουν εργαζόμενους και όσο η συνδικαλιστική «ηγεσία» του τόπου βρίσκεται κατώτερη των περιστάσεων δέσμια στο κομματικό παρελθόν, ενώ δηλώνουν υποταγή στην κυρίαρχη τάξη πραγμάτων στη χώρα και κάνουν τα πάντα να μην αλλάξει το status guo στην κυριαρχία της αστικής τάξης, θα οδηγούν ακόμα περισσότερο στη εξαθλίωση τους εργαζόμενους ενώ την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς στην πριν το ’50 εποχή… 

Οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί της ΤΕΕ τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε συνεχόμενη ένταση και αγωνία από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα από τη συγκυβέρνηση των μνημονίων που απεργάζονται καταργήσεις σχολείων, των περισσότερων τομέων και ειδικοτήτων, που λειτουργούν σήμερα, με στόχο τα ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ να συγχωνευτούν στα λεγόμενα Τεχνολογικά Λύκεια, τα οποία θα λειτουργούν κυρίως στις έδρες των νομών ακόμα και στις μεγάλες πόλεις με κριτήριο τον ελάχιστο αριθμό φοιτούντων μαθητών σε κάθε σχολική μονάδα αφήνοντας έξω από το σχολείο το σύνολο των εκπαιδευτικών των ειδικοτήτων.
Στο κατασκεύασμα αυτό θα συνδράμουν και οι «Καλλικρατικοί» δήμοι και οι περιφέρειες με το επιχείρημα της έλλειψης πόρων για τα σχολεία και των μνημονιακών περικοπών που έχουν υποστεί. Εδώ ίσως πρέπει να εξεταστεί και το γεγονός για την αλλαγή του εκλογικού νόμου στην αυτοδιοίκηση, όπου θα μεταβιβάσουν υπερεξουσίες στον δήμαρχο (κομματικό και τροϊκανό εντεταλμένο), αφαιρώντας τες από το δημοτικό συμβούλιο με το πρόσχημα ότι αφού δεν θα μπορεί να συνθέσει και να αποφασίζει το συλλογικό όργανο του δήμου, λόγω της αυτονομίας που τους δίνει το ενιαίο ψηφοδέλτιο, η (κρατική) υπηρεσία πλέον πρέπει να λειτουργήσει! 

Στο Υπουργείο Παιδείας απεργάζονται σχέδια για οριζόντιες καταργήσεις ολόκληρων κλάδων και για άμεση απόλυση εκπαιδευτικών, όπου σε πρώτη φάση μιλούν για εκείνους τους συναδέλφους με τα δήθεν λεγόμενα μικρότερα προσόντα (3ο μνημόνιο), π.χ. όσων στερούνται το ετήσιο πτυχίο της ΠΑΤΕΣ-ΣΕΛΕΤΕ (3.600 καθηγητές ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ), ξεχνώντας όμως την μοναδικότητα του ρόλου κάθε κλάδου στην εκπαίδευση και ιδιαίτερα στην Δ.ΤΕΕ.

Το αποτέλεσμα της εφαρμογής των παραπάνω σχεδίων είναι οι εκπαιδευτικοί τεχνικών ειδικοτήτων, πληροφορικής κ.λ.π. να νιώθουν την δαμόκλειο σπάθη της κινητικότητας-μετάταξης-διαθεσιμότητας που να επικρέμεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά επί της κεφαλής τους, όπως βέβαια και σε άλλους εκπαιδευτικούς της δημόσιας δευτεροβάθμιας ΤΕΕ. Το μνημονιακό υπουργείο παιδείας με το Τεχνολογικό Λύκειο δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να θεωρούνται ως τον αδύναμο κρίκο τους εκπαιδευτικούς της ΤΕΕ!!

Τελικά επιχειρούν την κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν δευτεροβάθμιας τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης (κάτι σαν την ΕΡΤ), μειώνοντας σοβαρά το δημοσιονομικό κόστος, με την ταυτόχρονη διάλυση των όποιων επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους και την παράλληλη χειραγώγησή τους και την μετατροπή τους σε «εργαλεία» εξάρτησης και υποταγής της διευθύνουσας τάξης των νέων σχέσεων παραγωγής στην χρηματιστηριακή οικονομία των πολυεθνικών. Προχωρούν στη επιστροφή της εποχής του «κάλφα» που πλήρωνε να μάθει μια τέχνη! Η ανάγκη μιας εποχής, όπου η παραγωγή ωφέλιμου εκπαιδευτικού έργου για την ειδίκευση επαγγελματιών μιας χειρωνακτικής εποχής ήταν συνυφασμένη με τα προγράμματα τεχνικής κατάρτισης έμπειρων τεχνικών στον επισκευαστικό τομέα της παραγωγής. 

Τα συστήματα τεχνικής εκπαίδευσης διαχρονικά καθορίζονται στο δομικό τους μέρος με το επίπεδο της βιομηχανίας και τους αναπτυξιακούς στόχους κάθε χώρας. Ο αποχαρακτηρισμός της τεχνικής παιδείας σε έναν ουδέτερο τεχνοκρατικό τεχνικό πολιτισμό, φέρει την ημιμάθεια και την απασχολησιμότητα, που είχε ξεκινήσει με γοργούς ρυθμούς πρώτα με το Ν. 576/77 (ΤΕΛ) καταργώντας τις Σχολές Εργοδηγών και μαζί τις επαγγελματικές βιομηχανικές άδειες έργων. Συνεχίστηκε με τα δισυπόστατα ΤΕΕ (του Αρσένη) και σήμερα με τα ΕΠΑ.Λ τα οποία συνεχώς συρρικνώνουν το εύρος των τεχνολογικών γνώσεων και των δεξιοτήτων αλλά και με τη μείωση ωρών από μαθήματα των θετικών επιστημών, με το επιχείρημα ότι αναβαθμίζονται οι θεωρητικές γνώσεις! Όλα αυτά είναι μεθοδεύσεις της πολιτικής ηγεσίας και των κάθε λογής «αξιωματούχων» της παιδαγωγικής επιστήμης αφού πρώτα απαξίωσαν την παραγωγή έργου των Σχολών Εργοδηγών (έπεσε στη παγίδα και το συν. κίνημα), με την μαζική παραγωγή «υποψηφίων» δημ. Υπαλλήλων στη «δίνη» των τυπικών προσόντων. 

Η τεχνική κατάρτιση της αγοράς που προωθούν οι Γερμανοί και η επιβολή της σε επίπεδο εκπαίδευσης στην χώρα και γενικότερα η παροχή δημόσιων υπηρεσιών, όπως ειδίκευση-μαθητεία, κατάρτιση, ανεργία κ.α, εκτός του ότι έχουν ήδη υποβαθμιστεί με τις περικοπές των δημόσιων δαπανών, αυτές οδεύουν στην «αγκαλιά» των ιδιωτών (βλέπε ΣΔΙΤ) στο όνομα της σύνδεσης με την αγορά εργασίας και το ροκάνισμα του ΕΣΠΑ! Αυτό επιχειρείται να υλοποιήσουν με το Τεχνολογικό Λύκειο, μορφές εκμετάλλευσης και εξαγωγής απλήρωτης δουλειάς,.

Ούτε και τώρα θα καθοριστεί ένα σαφές πλαίσιο και κανόνων για απόκτηση ειδικότητας σε επίπεδο β/θμιας εκπ/σης αφού η ουσία θα θυσιαστεί στις επιμέρους ισορροπίες των συντεχνιών ώστε να υλοποιηθούν οι στοχεύσεις της ΕΕ για μαθητεία παντού. Η αγορά εργασίας δεν θα είναι πλέον τα μικρομάγαζα αλλά μια ελεγχόμενη ζώνη από υψηλές τεχνολογικές νόρμες και συνθήκες που θα απαιτούν ένταση και διάρκεια όσο θα χρειάζεται για την ολοκλήρωση του έργου. Δεν θα υπάρχει σταθερή καριέρα τεχνικού δηλαδή σταθερές σχέσεις εργασίας διάρκειας γι’ αυτό και οι μελλοντικοί απασχολήσιμοι αυτό πρέπει να το εμπεδώσουν από την μαθητική τους διαδρομή με εκκίνηση της κατάργησης της επιδοτούμενης ενδοεπιχειρησιακής μαθητείας με την παραγωγική εργασία μιας χρήσης - part time. Στο Τεχνολογικό Λύκειο αυτό κυρίως θέλουν να επιβάλουν αλλά δυσκολεύονται να το παρουσιάσουν στην Ελληνική κοινωνία και το καθυστερούν για το ανάλογο timing. Οι Γερμανοί θέλουν να επιβάλουν την κοινωνικοποίηση, στη διεθνοποίηση της εργασίας και της παραγωγής, στη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, στον κοινωνικό καταμερισμό της αλλοτριωμένης εργασίας, στην οικογένεια, στην εκπαίδευση κ.λπ 

Είναι διάχυτη επίσης η αγωνία σε όλους τους συναδέλφους σε όλα τα ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ της Ελλάδας, για την συνέχεια της ύπαρξης της δημόσιας και δωρεάν ΤΕΕ, με μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό και της δυνατότητας να διορίζονται ως καθηγητές οι νέοι πτυχιούχοι μας.

Στο σημείο αυτό πρέπει να καταγγείλουμε τις νέες συγχωνεύσεις καταργήσεις που προωθούνται στην ΤΕΕ, όπως και την ουσιαστική απαγόρευση τα τελευταία χρόνια ίδρυσης νέων ειδικότατων, διότι στοχεύουν στη συρρίκνωσή της και οδηγούν στην «έξοδο» πολλούς από εμάς, μονίμους και αναπληρωτές. Ενώ η αύξηση του ωραρίου πέρασε χωρίς καμία διαμαρτυρία στο όνομα ότι εξετάσεις είναι κάτι το «ιερό» και η λίγο παραπάνω εργασία να γίνεται βορά των σκοπιμοτήτων. Δεν κουράστηκαν όμως κάποιοι ούτε και «μάτωσαν» να κατακτήσουν το διδακτικό ωράριο και να το παραδίδουν τώρα στον κάθε γελωτοποιό των ΜΜΕ. Η σφαγή των παιδιών των ΕΠΑΛ στις πανελλαδικές και η απαγόρευση των επαναληπτικών εξετάσεων, που και η ΟΛΜΕ καταγγέλλει, δεν βλέπουμε να συγκινεί κανέναν! Γιατί άραγε τα παιδιά των ΕΠΑΛ είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού; 

Οι αποτυχημένες «συνταγές» ορισμένων ειδικών και της επιτροπής σοφών με τη διαχειριστική λογική που τους διακρίνει, καθώς και τις κάθε λογής ιδιωτικές εταιρίες που αξιολογούν χωρίς επεξεργασία των πραγματικών ιστορικών δεδομένων της ΤΕΕ, όσον αφορά τον «χτίσιμο» του δήθεν «νέου» τύπου Τεχνολογικού ή Επαγγελματικού Λυκείου (ακόμα παζαρεύουν τον τίτλο που θα αποχαρακτηρίζει την ειδικότητα και το επάγγελμα), που θα εφαρμοστεί στη δευτεροβάθμια εκπ/ση, όλοι αυτοί (παχυλά αμειβόμενοι) κρύβουν στην ουσία τις επιδιώξεις της πολιτικής ηγεσίας για την υλοποίηση της Ευρωπαϊκής οδηγίας 36/2005 που ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο με το ΠΔ 38/2010, όπου καθορίζει τα επίπεδα των επαγγελματικών προσόντων με πλήρη αντιστοίχιση αυτών με επίπεδα εκπαίδευσης και κατάρτισης, όπως επίσης και την πρακτική άσκηση. 

Για την περιβόητη πρόταση του υπουργείου για το Τεχνολογικό Λύκειο υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις, αφενός ότι θα εξαφανιστούν οι βασικές τεχνικές ειδικότητες, ενώ η απόκτηση τεχνικών γνώσεων και δεξιοτήτων ειδίκευσης θα είναι ένα ακόμα ανταποδοτικό χαράτσι στα φτωχά κοινωνικά στρώματα, από την παραχώρηση της εργαστηριακής εκπαίδευσης ως πρακτική άσκηση στους κάθε λογής ιδιότυπους σχολάρχες-εργοδότες.

Αυτός ο τρόπος πρακτικής άσκησης (έξω από τον βασικό κορμό του προγράμματος του Τεχνολογικού Λυκείου) εποχής του 1900!!!, θα θεωρείται σύμφωνα με την πρόταση σε εφαρμογή της πιο πάνω Ευρωπαϊκής οδηγίας μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας για τα εργαστηριακή μαθήματα (άρθρο 11 παρ. βii του ΠΔ 38/20100). Με αυτό ως δεδομένο η φοίτηση θα είναι τριετής σύμφωνα με το σχέδιο αναλυτικού προγράμματος. ‘Άλλωστε στην πρόταση του υπ. Παιδείας για το Τεχν. Λύκειο (Μάιος 2011-Διαμαντοπούλου) που στην ουσία δεν αλλάζει ούτε με το σχέδιο νόμου Αρβανιτόπουλου, η Χριστοφιλοπούλου στη διακομματική έβαλε βέτο για την μη αλλαγή του σχεδίου που επιμελήθηκε (το ΠΑΣΟΚ μονομερώς ήδη έχει καταθέσει αυτό το σχ. νόμου για συζήτηση στη βουλή), περιλαμβάνει τόσο στο Γ’ έτος, όσο και στο έτος ειδίκευσης (μεταδευτεροβάθμιο λάφυρο στους σχολάρχες με όχημα τις ΣΔΙΤ με την παραπαίουσα αυτοδιοίκηση), 22 και 27 ώρες αντίστοιχα του προγράμματος των μαθημάτων ειδικότητας, όπου χαρακτηρίζονται και ως πρακτική άσκηση – μαθητεία. Συνεπώς είναι δυνατή η αντιστοίχιση μέρους του διδακτικού ωραρίου εργαστηριακών μαθημάτων με πρακτική άσκηση σε χώρους εργασίας (βλέπε Ζώνες Οικονομικού Ελέγχου).

Εκπαιδευτικές διαδικασίες που εφαρμόζονται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ιδιαίτερα στην Γερμανία (όπως έχουμε αναφέρει), όπου η παιδική εκμετάλλευση απενοχοποιείται και γίνεται πλέον υποχρέωση του μαθητή, αν θέλει να έχει πρόσβαση στο δίκτυο της δευτεροβάθμιας ΤΕΕ. Για το λόγο αυτό η Διαμαντοπούλου μετέφερε την διεύθυνση μαθητείας της εισροής ευρωπαϊκών πόρων (ΕΣΠΑ) από τον ΟΑΕΔ στο υπουργείο Παιδείας για να στηθεί το δίκτυο πρακτικής άσκησης – μαθητείας στα κέντρα δια βίου μάθησης (στα σημερινά ΣΕΚ) αφού τα ιδιωτικά και τα κολέγια ανήκουν διοικητικά στο παιδείας και όχι στο εργασίας. 

Η δραματική μείωση των επαγγελματικών μαθημάτων κυρίως αυτών που συγκροτούν την ειδίκευση, παραπέμπουν το όλο αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών στις κατευθύνσεις του Ευρωπαϊκού Συστήματος Πιστωτικών Μονάδων για την Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση (ECVET) σε αντίθεση με το αίτημα για καθολικό τεχνικό σχολείο που να χωράει όλη τη γνώση και τις τεχνολογικές εφαρμογές της επιστήμης που θα καταλήγει στην απόκτηση ειδικότητας μέσα στο σχολείο.

Δηλαδή θέλουν να φτιάξουν ένα Τεχνολογικό Λύκειο πολλών ταχυτήτων έξω από το Υπουργείο Παιδείας σε πολλούς (δημόσιους-ΝΠΔΔ και ιδιωτικούς) φορείς εκπαίδευσης, που οι φορείς αυτοί δεν θα συγκροτούν τμήματα Γενικής Παιδείας για Πρόσβαση σε Πανεπιστήμια και παράλληλα δεν θα χορηγεί τίτλους απολυτηρίου Λυκείου, δηλαδή ένα κατώτερο ΤΕΕ, εποχής Αρσένη.

Οι μαθητές που θα φοιτούν σε αυτά τα Τεχνολογικά Λύκεια Μαθητείας π.χ. ΟΑΕΔ, Ναυτιλίας των φορέων έξω από το Υπουργείο Παιδείας θα αποκτούν μεν απολυτήριο Τεχνολογικού Λυκείου με ειδικές εξετάσεις που θα δίνουν στο Υπουργείο Παιδείας, δεν θα έχουν όμως πρόσβαση οι απόφοιτοί τους στην τριτοβάθμια εκπ/ση εάν δεν εγγραφούν να φοιτήσουν στη Γ’ τάξη των τμημάτων γενικής παιδείας των Τεχνολογικών Λυκείων του Υπ. Παιδείας… 

Επιφυλάξεις επίσης υπάρχουν και για την μαθητεία που εισάγεται για πρώτη φορά στο τυπικό σύστημα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε επίπεδο λυκειακής βαθμίδας κάνοντας πράξη το περίφημο «δυικό σύστημα» του γερμανικού μοντέλου και μάλιστα με ευθύνη του (πελάτη) μαθητή-γονέα, όπως αναφέρει στο πόρισμά του ο ΟΟΣΑ. Δηλαδή το δημόσιο δεν θα έχει πλέον την υποχρέωση και τον συντονισμό της εξεύρεσης εργασίας στη μαθητεία-αμοιβή-δικαιώματα (όπως γίνεται σήμερα στον ΟΑΕΔ) αλλά ο κάθε μαθητής θα πρέπει στο νέο δίκτυο εκπαίδευσης και κατάρτισης να βρίσκει μόνος του απασχόληση (που; Μα στις Ζώνες Οικονομικού Ελέγχου!!!), ώστε να προσκομίζει την σχετική βεβαίωση της πρακτικής εξάσκησης-μαθητείας στο σχολείο για την απόκτηση των ανάλογων πιστωτικών μονάδων, που θα του επιτρέπουν να συνεχίζει στο σχολείο και στη μεταδευτεροβάθμια κατάρτιση (βλέπε κολέγια). Αντίστοιχη διάταξη υπήρξε αρχικά στον Ν. 2640/88 (Αρσένη) με την ίδρυση των ΤΕΕ για εξάμηνη επαγγελματική εμπειρία μετά την αποφοίτηση από τον β’ κύκλο ΤΕΕ για να εγγραφή κάποιος στα ΤΕΙ, διάταξη που με την αντίδραση της ΟΛΜΕ καταργήθηκε.

Η διαδικασία αυτή τώρα θα γίνεται έξω από το σχολείο σε ιδιωτικά ΚΕΚ ή επιχειρήσεις (αν υπάρχουν), με την άνθιση μιας νέας φάμπρικας σχολαρχών, αυτή της μαθητείας - πρακτικής άσκησης με καθαρά ατομική ευθύνη και κατάργηση των σχολικών εργαστήριων, που θα αποδεσμεύονται από το δημοσιονομικό κόστος των υποδομών και της μισθοδοσίας. Άρα για ποιο Τεχνολογικό Λύκειο ομιλούν ορισμένοι;

Με αίσθημα ευθύνης και με πλήρη συναίσθηση για τις δύσκολες ημέρες που ήρθαν και με το όποιο βάρος μας αναλογεί χωρίς μεταμφιέσεις και μισόλογα, πρέπει το 16ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να ξεκαθαρίσει το θολό τοπίο στην ΤΕΕ για το ποιο σχολείο θέλουμε και αν θέλουμε να υπάρχει δημόσια ΤΕΕ. Επίσης πρέπει να ξεκαθαριστεί τι θα υπηρετεί σε αυτό το δοσμένο οικονομικοκοινωνικό περιβάλλον προς όφελος των χαμηλολαϊκών κοινωνικών στρωμάτων που θα αδυνατούν να έχουν πρόσβαση στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση (μέσα από το ενιαίο σχολείο όταν αυτό πραγματοποιηθεί), όπου θα πρέπει να ενταχθούν άμεσα στην παραγωγική διαδικασία ώστε η διαμόρφωση της τελικής πρότασης που θα διεκδικήσουμε αγωνιστικά την επόμενη δύσκολη μνημονιακή περίοδο να ενώνει όλους τους συναδέλφους της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και να μην επιτρέπει συντεχνιακές διασπάσεις του κλάδου.

Η συζήτηση που δεν έγινε για τον ειδικότερο ρόλο και το συγκριτικό πλεονέκτημα που έχει η δημόσια ΤΕΕ με την 50χρονη εμπειρία την προηγούμενη περίοδο, παίρνοντας υπόψη και την μακρόχρονη πορεία των συναδέλφων των ειδικοτήτων στα σχολεία αυτά καθώς και τις σοβαρές υποδομές και την τεχνογνωσία που υπάρχουν σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές οδηγίες που υλοποιεί η συμβιβασμένη γραφειοκρατία των ειδικών παιδαγωγών, πρέπει να γίνει με πρωτοβουλία του εκπαιδευτικού συνδικαλιστικού κινήματος για μια συνολική πρόταση αναβάθμισής της.

Δεν χωρούν διασπάσεις ειδικότερα σήμερα στην εκπαίδευση, ενώ η δημόσια ΤΕΕ κλυδωνίζεται και η αυτοδίκαιη αργία είναι στην ημερήσια διάταξη. Γι’ αυτό επιβάλλεται η συνεργασία όλων των κλαδικών και επιστημονικών φορέων της ΤΕΕ, που δυστυχώς ορισμένοι έχουν εγκλωβιστεί σε συντεχνιακές λογικές, όπως το ποιος τελικά θα πάρει περισσότερα από την «πίτα» των αναθέσεων που όλο και λιγοστεύει και αυτή η τυφλή αντιπαράθεση δεν έχει οδηγήσει πουθενά μέχρι σήμερα!

Οι ιδιότυπες σχέσεις των κομματικών φίλων της διοίκησης επιβάλλουν μια πλήρη ακινησία και έναν «επικίνδυνο» εφησυχασμό στους συναδέλφους εκπαιδευτικούς της ΤΕΕ. 

Αυτά όλα είναι αποτέλεσμα έλλειψης αγωνιστικού και ανεξάρτητου προσανατολισμού του συν. κινήματος από την κυρίαρχη πολιτική της κάθε φορά κυβέρνησης.

Η ματαιοδοξία, οι κομματικές και οι προσωπικές επιδιώξεις ορισμένων δεν μπορούν να κυριαρχούν πλέον στο συνδικάτο. Επιτέλους πρέπει και οι εκπαιδευτικοί να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους και να μην περιμένουν τίποτε πλέον από όλους αυτούς που χρόνια τώρα μας έχουν οδηγήσει σε συνδικαλιστική χρεοκοπία!

ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ: 

1. α) Η ενιαιοποίηση της δημόσιας δωρεάν δευτεροβάθμιας ΤΕΕ σε επίπεδο τύπων σχολικών μονάδων – προγραμμάτων σπουδών και επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχιούχων αυτών με στόχο έναν τύπο σχολείου θεωρίας και πράξης. β) Η ελεύθερη πρόσβαση των αποφοίτων στην τριτοβάθμια εκπ/ση σε αντίστοιχο τομέα της ειδικότητάς τους.

2. Η λειτουργία μεταδευτεροβάθμιων Δημοσίων Σχολών Τεχνών και Επαγγελμάτων με νέα προγράμματα και περιεχόμενο σπουδών (ανοιχτής εισόδου-εξόδου) με απόκτηση πτυχίου με αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα σε ανώτερο επίπεδο τεχνικής ειδίκευσης. Η εκπαίδευση διαρκεί ανάλογα με τον τομέα από 2 έως 4 εξάμηνα και διεξάγεται με βάση το πρόγραμμα πλήρης ακαδημαϊκής πρακτικής εξάσκησης στις υποδομές και με το εκπαιδευτικό προσωπικό του υπουργείου παιδείας. 

3. Καμία απόλυση εκπαιδευτικού της ΤΕΕ, κανένας δεν περισσεύει. Να ακυρώσουμε τις απολύσεις που ετοιμάζουν.

4. Ίδρυση νέων τομέων και ειδικοτήτων σύμφωνα με τις παραγωγικές ανάγκες της τοπικής οικονομίας και όχι με τις οδηγίες της ΕΕ. 

5. Κατάργηση των ΙΕΚ και ΚΕΚ και των κέντρων δια βίου κατάρτισης

6. ΟΧΙ στο έτος ειδίκευσης που οδηγεί στους ιδιώτες (κολέγια) και στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση, που είναι επιταγή των μνημονίων αλλά ενσωμάτωση των τεχνικών γνώσεων και δεξιοτήτων στον κορμό της Τεχνικής Λυκειακής βαθμίδας. 

7. Δημιουργία κεντρικής διεύθυνσης σπουδών ΤΕΕ στο υπουργείο παιδείας. 

8. Ετήσια καθολική επιμόρφωση, παιδαγωγική και επαγγελματική όλων των εκπαιδευτικών ειδικοτήτων, με ταυτόχρονη αναγνώριση της και ως τυπικό προσόν (συμπληρωματικής εκπ/σης και επαγγελματικής εμπειρίας ή και μεταπτυχιακού τίτλου ανάλογα) 

Καλούμε τους συναδέλφους σε κοινή δράση για να διαφυλάξουμε τα αυτονόητα γιατί κάθε επιφύλαξη σήμερα, ίσως αύριο να στοιχίσει σε όλους μας.

ΑΘΗΝΑ 30-6-2013

*Κώστας Κορδάτος 

Εκλεγμένος αντιπρόσωπος στο 16ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ με τη ΡΑΣ - Β’ ΕΛΜΕ Αιτωλ/νίας 

Πρόεδρος ΠΕΤΕΕΜ –Εργαστηριακών καθηγητών 

ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΕΣ ΣΥΝΕΔΡΟΙ: