"Ανεπαισθήτως...", του Στάθη

Μόλις δύο ημέρες πριν, στις 11.9.2012, έγραφε η στήλη (στο κείμενο υπό τον τίτλο: «Τα “Υμια” του κ. Σαμαρά») ότι έτσι όπως πάμε υπάρχει το ενδεχόμενο μετ’ ου πολύ ο κ. Σαμαράς να «ευχαριστήσει» τους Γερμανούς καθ’ οίον τρόπονευχαρίστησε από Κοινοβουλίου ο κ. Σημίτης τους Αμερικανούς για τη συμβολή τους στην κρίση των Υμίων - και την απαίσια έκβασή της.

• Πριν αλέκτορα φωνήσαι, σε ευχαριστίες προς την Τρόικα έσπευσε ο κ. Λυκουρέντζος μιλώντας σε Συνέδριο για την Υγεία στον Κόσμο - την υγειά μας να ’χουμε...
• Πριν αλέκτορα φωνήσαι, ευρέθη ο πολιτικός που ο χατζατζαρισμός του υπερέβαλε ακόμα και την υπερβολή που καμιά φορά χρησιμοποιούμε οι γραφιάδες για να επιστήσουμε την προσοχή σε κάτι, 
• αποδεικνύοντας για μιαν ακόμα φορά, ο εν λόγω χατζατζαρισμός, ότι ενίοτε η αθλιότης μπορεί να υπερβαίνει το ανεκτό απ’ τον ανθρώπινο οργανισμό όριο...
• Ευχαριστεί την Τρόικα ο Ελληνας Υπουργός που απείλησε ότι θααπελευθερώσει (!) την αγορά των φαρμάκων επιτρέποντας τη διάθεσή τους απ’ τασούπερ μάρκετ! - γιατί όχι κι απ’ τα σουβλατζίδικα, ώστε
•  όταν μασουλάμε το βρωμικάκι μας να παίρνουμε και το γενοσημάκι μας, να στανιάρουμε.
• Στην περίπτωση του κ. Λυκουρέντζου ο ραγιαδισμός (να ευχαριστεί την Τρόικα) συναγωνίζεται τη μωρία (να διατίθενται φάρμακα απ’ τα σούπερ μάρκετ) - δεν ξέρω τι απ’ τα δύο (πάντως εξίσου γελοία) είναι πιο επικίνδυνο... 
• Θα μου πείτε: «είναι το γελοίο επικίνδυνο;». Δεν φαντάζεσθε πόσο! Για παράδειγμα: 
• από μέρες, τώρα που η Χρυσή Αυγή έχει βγει παγανιά για τα καλά, αναρωτιόμουν πότε θα βρεθεί ο πρώτος κουφιοκεφαλάκης που θα ζητούσε να τεθεί αυτό το κόμμα εκτός νόμου! Κι ευρέθη! Ο εκπρόσωπος Τύπου της ΔΗΜΑΡ, κ.Ανδρέας Παπαδόπουλος. Μπράβο, λεβέντη μου!
• Ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται στα δικαστήρια, αλλά στο Κοινοβούλιο, με αγώνες παντού, στους τόπους δουλειάς, στην αγορά, στους δρόμους, αντιμετωπίζεται με ιδεολογική αντιπαράθεση κι 
• όχι με τον φόβο εκείνων που πάνε να κρυφτούν πίσω απ’ τις φούστες του δικαστή.
• Αν ο φασίστας (ή οποιοσδήποτε άλλος) κάνει έγκλημα ή παροτρύνει σε έγκλημα, διώκεται ποινικώς, είτε ως αυτουργός είτε ως ηθικός αυτουργός, όπως κάθε πολίτης, δεν μπορεί όμως να διώκεται για τις ιδέες του.
• Ακόμα κι όταν αυτές οι ιδέες είναι εγκληματικές, η αντιμετώπισή τους δεν μπορεί να γίνει με «δίκη προθέσεων» ούτε με καταφυγή στη «συλλογική ευθύνη»- διότι αυτά ακριβώς συνιστούν φασισμό.
• Ούτε μπορεί η Δημοκρατία να ποινικοποιεί την ψήφο εκείνων των πολιτών που ψήφισαν ένα έστω φασιστικό κόμμα, διότι αυτοαναιρείται. Εκφασίζεται η ίδια.
• Οι ψηφοφόροι δεν δικάζονται για την ψήφο τους, ούτε τα κόμματα για τις ιδέες τους. Δικάζονται οι άνθρωποι για τις πράξεις τους. Τελεία.
• Αν η Δημοκρατία θέσει εκτός νόμου οποιοδήποτε συνταγματικό κόμμα,καταφέρνει αυτό που θέλει η Χρυσή Αυγή, την (αυτο)κατάργησή της, καταφέρνει 
• αυτό που θέλουν όσοι υποκινούν μορφώματα όπως η Χρυσή Αυγή. Τονεξευτελισμό και την καθαίρεση της δημοκρατίας σε κύμβαλο κενό περιεχομένου.
• Άλλωστε αρκετές «δημοκρατίες», όπως η τουρκική, θέτουν εκτός νόμου κόμματα, όπως τους ισλαμιστές του Ερντογάν, για να τα βλέπουν στη συνέχεια να επανέρχονται με άλλο όνομα, ώσπου εν τέλει να παίρνουν και την εξουσία.
• Επίσης όταν βγάζει εκτός νόμου ένα κόμμα η Δημοκρατία (από το ΡΚΚ στην Τουρκία έως το Κομμουνιστικό Κόμμα στην Εσθονολιθουανία), γιατί μετά να μη βγάλει κι ένα άλλο;
• Γιατί στο τέλος να μην κρίνει η Χρυσή Αυγή ή η ΔΗΜΑΡ ή ο κ. Τζήμερος ποιο κόμμα είναι νόμιμο ή όχι κι αναλόγως να εισηγείται στον Δικαστή;
• Δεν αντιμετωπίζεται ο φασισμός με εκφασισμό.
• Η ευκολία όμως με την οποίαν ο κ. Παπαδόπουλος της ΔΗΜΑΡ ζήτησε απ’ τη Δημοκρατία τον αυτοακρωτηριασμό της
• είναι ενδεικτική της καθεστωτικής αντίληψης που διαπερνά τον πολιτικό του χώρο,
• εκπρόσωποι του οποίου ή προσκείμενοι σε αυτόν έχουν συχνά στο παρελθόν ζητήσει την καθιέρωση των «εγκλημάτων γνώμης» με την«ποινικοποίηση» των ιδεών που απεχθάνονται,
• χωρίς βεβαίως ουδείς άλλος να έχει ζητήσει την «ποινικοποίηση» δικών τους ιδεών, τις οποίες πολλοί επίσης απεχθάνονται, όπως λόγου χάριν την επικρότηση των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας ή τα φληναφήματα της κ. Ρεπούση για τον«συνωστισμό» της Σμύρνης και (ακόμα χειρότερα) για την ασυνέχεια των Ελλήνων.
• Δεν θυμάμαι να ζήτησε κανείς να τεθούν εκτός νόμου, κόμματα, πολίτες και χώροι που ασπάζονται αυτές τις ιδέες - αλίμονό μας
• αν οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις και οι πολιτικές διαμάχες ήταν αρμοδιότητος πρωτοδίκη ή κακουργιοδικείου.
• Η Αριστερά δεν (πρέπει να) έχει σχέση ούτε με τον αλαζονικό ελιτισμό του κήνσορα ούτε με τον κομφορμισμό του στρατοδίκη!
• Και πολύ περισσότερο δεν πρέπει να ζητά να υποστούν οι άλλοι όσα η ίδια κατά καιρούς υπέστη διωκόμενη. Απ’ αυτούς τους ίδιους άλλους ή άλλους.
• Ως φαίνεται, υπάρχουν αριστεροί κι όχι μόνον στη ΔΗΜΑΡ που διέτριψαν επί μακρόν πέριξ του Πραιτώριου, στον Τύπο, τα ΑΕΙ κι αλλού και ξεχάσθηκαν.
• Τα πολλά πάρε-δώσε με τις κομιλφώ πολιτικές ορθότητες, τιςμεταμοντερνιές και τις λοιπές αμερικανιές βλάπτουν και τη σκέψη και το ήθος.
• Αν γνωρίζω καλώς, ο κ. Παπαδόπουλος, ο κ. Κουβέλης, η κυρία Ρεπούση είναι απ’ τους πρώτους θιασώτες του βολταιρικού «διαφωνώ με όσα λες, αλλά θα υπερασπισθώ το δικαίωμά σου να τα λες!» - από πού; από τη φυλακή;.. 

email: stathis@enikos.gr