«ΟΛΜΕ ΠΥΡΟΒΟΛΑΡΧΙΑ - ή ΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ;»

Του Α.Κ.  

Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα του 16ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ, η ΟΛΜΕ «αλλάζει» χέρια και για πρώτη φορά, στην μεταπολιτευτική της ιστορία, περνάει στα χέρια των «αριστερών δυνάμεων».

7 στις 11 έδρες του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ κατανέμονται στα ΣΥΝΕΚ (Συριζα 3 έδρες), ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ (εξωκοινοβουλευτική Αριστερά-Ανεξάρτητοι αγωνιστές 2 έδρες), ΠΑΜΕ (ΚΚΕ 2 έδρες).

Κατά την άποψη μας , ο «λαός» μίλησε. Οι 20.000 και πλέον καθηγητές, που πήραν μέρος σε γενικές συνελεύσεις με αίτημα απεργία διαρκείας, οι 40.000 και πλέον που ψήφησαν, έστειλαν το μήνυμα τέρμα πια στην «γραφειοκρατία» και τον «κυβερνητισμο», τέρμα στα παζάρια και στα «μαγειρέματα». Εμπρός για.....
τους νικηφόρους, γνήσιους, παρατεταμένους αγώνες. 

Δημιούργησε μια «αριστερή πλειοψηφία», ΣΥΝΕΚ, Παρεμβάσεων, ΠΑΜΕ. Γιατί σε εισαγωγικά θα ρωτήσουν σύντροφοι; Θα απαντήσουμε με τις εκατέρωθεν κριτικές. «Ευρωπαϊκός προσανατολισμός» και «Νέος κυβερνητισμός» για τα ΣΥΝΕΚ, «αριστερίστικος βερμπαλισμός» για τις Παρεμβάσεις, «Απομονωτισμός» για το ΠΑΜΕ…

Πριν από καιρό γράφαμε… «Είναι ορισμένες στιγμές που κανείς έχει την αίσθηση πως η ιστορία τρέχει λίγο πιο γρήγορα από συνήθως. Σε αυτές τις ιστορικές στιγμές οι ευρύτερες μεταβολές και οι διεργασίες που εξελίσσονται έχουν τη δυναμική να καθορίζουν την αίσθηση ότι αλλάζουν γύρω μας μερικά από τα πιο σημαντικά και κυρίαρχα ιστορικό-πολιτικά δεδομένα. Τις τελευταίες μέρες η πυκνότητα και η ποιότητα των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα δίνει την αίσθηση της ραγδαίας ιστορικής μεταβολής και συνάμα πολιτικής μετάβασης. Τεράστια η πρόκληση για το κομμουνιστικό κίνημα, τόσο σε επίπεδο θεωρίας όσο και πράξης που δεν έχει την πολυτέλεια να αναλύσει τα γεγονότα σε δεύτερο χρόνο, αφού είναι ήδη φορέας της ιστορίας με καταλυτικό μάλιστα ιστορικό ρόλο».

«…Η κρίση λοιπόν ήρθε όταν τα συνδικάτα είχαν ήδη αποδομηθεί και διαβρωθεί, η εργατική τάξη είχε ενδυθεί το πρόστυχο ένδυμα της κίβδηλης ευμάρειας και η αστική τάξη ήταν φαινομενικά κυρίαρχη. Η κρίση και είναι αποτέλεσμα της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Δηλαδή αποτελεί συστημική και δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος- ούτε κρίση χρέους, ούτε αδυναμία ηθικής διαχείρισης, ούτε κακής θέσης της σελήνης και των αστρικών συνδυασμών. Η ποιοτική όμως διαφορά αφορά το βάθος, η οξύτητα της κρίσης συνδυασμένη με το διεθνή χαρακτήρα της. Γρήγορα έγινε φανερό πως η ελληνική αστική τάξη δεν ήταν σε θέση να τη διαχειριστεί από μόνη της (όπως συνήθως στο πρόσφατο παρελθόν) και βεβαίως δεν θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί χωρίς ανθρωποφαγία, βαρβαρότητα, εκτεταμένη βία και κατάργηση βασικών αρχών της αστικής δημοκρατίας. Σύντομα πήρε ΚΑΙ το χαρακτήρα της ανθρωπιστικής καταστροφής…»

Οι προηγούμενες γραμμές μας αφορούν όλους… η τουλάχιστον όσους έχουν αναφορά τις δυνάμεις της εργασίας… Κουμουνιστές, Αριστερούς, Αναρχικούς, Λαϊκούς αγωνιστές…

Οι «κόκκινες γραμμές» έχουν ξεπεραστεί ήδη… 1.500.000 άνεργοι, εκατοντάδες χιλιάδες απολυμένοι, 4.000 αυτοκτονίες… Ένας λαός που οδηγείτε με τις εντολές «Δ.Ν.Τ., Ε.Ε., Κυβέρνησης , Κεφαλαίου» στην ανθρωπιστική καταστροφή…

Δεν μπορούμε να δεχθούμε, άλλη αριθμητική, ούτε μπορούμε να περιμένουμε άλλο να προστεθούν και «άλλοι» σε αυτόν τον κατάλογο… Ούτε φυσικά να «ωριμάσουν» οι συνθήκες για εκλογές η να «ωριμάσει» ο υποκειμενικός παράγοντας «δηλαδή» το κόμμα μας!!!

Η ΟΛΜΕ μπορεί να γίνει και πρέπει να γίνει η «πυροβολαρχία» των εργατικών αγώνων… όχι να παραμείνει απλά η «παροπλισμένη ναυαρχίδα» όπως έλεγε ο παλιός και αγαπημένος σύντροφος Θανάσης… (δείτε την διαχρονική απεργιακή δράση της ΟΛΜΕ εδώ)

Για μας αυτή είναι η «κόκκινη γραμμή» στην οποία περιμένουμε να «στρατευθεί» η «αριστερή πλειοψηφία»… Και αυτό θα κάνουμε μέσα από τις γραμμές των Παρεμβάσεων

Αγώνας, εξέγερση, ανατροπή με όλα τα μέσα… Και το εννοούμε….