ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 1967… ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ!

Ξέρεις ποιος ειμ’ εγώ ρε; Θα σε στείλω στον Έβρο, κακομοίρη!

Ιδού λοιπόν που φτάσαμε, και εμείς οι εκπαιδευτικοί, να γίνουμε αποδέκτες της κλασικής απειλής του επηρμένου εξουσιαστή νεοέλληνα, απέναντι στον αδύναμο δημόσιο υπάλληλο που προσπαθεί, καλώς ή, έστω, κακώς να κάνει τη δουλειά του σε χώρους (Στρατός-Αστυνομία κ.τ.λ.) όπου, είτε λόγω ιδιαίτερων συνθηκών, είτε λόγω παράδοσης, δεν υπάρχει το αμετάθετο και χωλαίνει ακόμα η διαφάνεια!

Μιλάμε για διάταξη του ψηφισμένου νύχτα Μνημονίου 3, σύμφωνα με την οποία ο υπουργός παιδείας, ως άλλος Γιώργος Παπαδόπουλος έχει την εξουσία, στο όνομα της «εθνικής οικονομίας, των αναγκών της υπηρεσίας και το συμφέρον (sik) της παιδείας», να μετακινεί-μεταθέτει εκπαιδευτικούς ανά την......
Ελληνική Επικράτεια, χωρίς βεβαίως δική τους αίτηση, «με δαπάνες της υπηρεσίας» και, αν αρνούνται, να τους απολύει!

Μίλησα για Γεώργιο Παπαδόπουλο γιατί θυμήθηκα το 1969, που ήμουν μαθητής στην 5η τάξη του 2ου Γυμνασίου Αρένων Βέροιας και μας ήρθαν ένας Γυμνασιάρχης, τρεις καθηγητές και μια καθηγήτρια, με υποχρεωτική μετάθεση-μετακίνηση απ’ τη Θεσσαλονίκη. Όταν, προϊόντος του χρόνου, τους ρωτήσαμε πως και ήρθαν στη Βέροια, ενώ είναι κάτοικοι Θεσσαλονίκης, μας είπαν, μέσες άκρες (φόβος γαρ) πως τους έφεραν, με απόφαση υπουργού, για «να αναβαθμιστούν τα σχολεία της επαρχίας»!

Αυτό ακριβώς ζούμε τώρα. Ένας υπουργός απόλυτος άρχοντας, που αποφασίζει αυτός και μόνον αυτός, ποιο είναι το συμφέρον της παιδείας, της υπηρεσίας, της εθνικής οικονομίας και, στο όνομα αυτών, μετακινεί ανθρώπους ως πιόνια, διαλύει οικογένειες, ξεσπιτώνει νοικοκυριά, ρυθμίζει, με λίγα λόγια, τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων κατά πως νομίζει αυτός. Δημοκρατικές κατακτήσεις και θεσμοί διαφάνειας όπως τα μόρια, τα υπηρεσιακά συμβούλια, το αμετάθετο των υπαλλήλων, ακόμα και η συνταγματικά κατοχυρωμένη και προστατευόμενη οργανικότητα γίνονται σκόνη και θρύψαλα απ’ τους Νεοδημοκράτες, Πασόκους και Δημαρίτες συνεργάτες των Δανειστών, όπως λέγανε παλιά, «συνεργάτες των Γερμανών»!

Σ’ αυτό το πλαίσιο λοιπόν, ας ετοιμαζόμαστε όλοι μας ψυχολογικά, δάσκαλοι και καθηγητές να ακούσουμε, από οποιονδήποτε στριφνό γονέα με εξουσία και άκρες στα τρία κυβερνώντα κόμματα, από τον οποιονδήποτε αυταρχικό Διευθυντή, Προϊστάμενο ή Σύμβουλο, τον οποιονδήποτε αλαζόνα τοπικό άρχοντα την απειλή του τίτλου σ’ όλες τις παραλλαγές της: «Πρόσεξε πως μου μιλάς γιατί θα βρεθείς στη Γαύδο!», «Λίγα σε μένα γιατί θα σε στείλω εκεί που δεν υπάρχει ηλεκτρικό!», «Συνέχισε έτσι, καημένε μου, και θα βρεθείς στον Έβρο χωρίς να το καταλάβεις!».

http://anexartitosima.wordpress.com