ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ: Εντυπωσιακή άνοδος των Παρεμβάσεων

Καταβαράθρωση ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ, άνοδος Παρεμβάσεων και ΣΥΡΙΖΑ, πτώση του ΚΚΕ στους εκπαιδευτικούς 

Της Αιμιλίας Τσαγκαράτου 

Πολιτικά μηνύματα με σημασία έδωσαν οι εκλογές για τους αιρετούς εκπροσώπους των εργαζομένων στα Υπηρεσιακά Συμβούλια στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, καθώς ψήφισαν σε αυτές 139.880 εκπαιδευτικοί (67.025 και 72.855 αντίστοιχα). Αθροιστικά στα πανελλαδικά υπηρεσιακά συμβούλια σε δασκάλους και καθηγητές, η ΠΑΣΚΕ καταποντίζεται και χάνει 16.600 ψήφους, ενώ και η ΔΑΚΕ χάνει 6.300 ψήφους. Οι Παρεμβάσεις κερδίζουν 3.000 ψήφους, η Συνεργασία (ΣΥΡΙΖΑ) 3.150, ενώ η ΕΣΑΚ (ΚΚΕ) χάνει 1.580 ψήφους. 

Σημαντική άνοδο καταγράφουν οι Παρεμβάσεις και σε ποσοστό, ανεβαίνοντας στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση κατά 4% και 2,5% στη δευτεροβάθμια, σε αυτή την πρώτη μαζική καταγραφή τάσεων μετά τις εκλογές του Ιούνη. Η έκφραση της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στους εκπαιδευτικούς δείχνει πως είναι ένα ταξικό ρεύμα με βαθιές ρίζες και δυνατότητες. Την ίδια ώρα, η παράταξη που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ κατέγραφε μια δυναμική …αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ το ΠΑΜΕ εμφάνισε κάμψη σαν ............
αποτέλεσμα και της τακτικής του στο κίνημα. 

Οι εκλογές ήταν προγραμματισμένες για τις 7 Νοεμβρίου και μετακινήθηκαν μια μέρα πριν από τη 48ωρη γενική απεργία μετά από απόφαση της κυβερνητικής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, που ψηφίστηκε όμως και από το ΠΑΜΕ, έτσι ώστε το συνδικάτο να μετράει ψήφους αντί να δίνει τη μάχη της απεργίας, από το φόβο της ακόμα μεγαλύτερης απώλειας μετά το Μνημόνιο 3. 

Στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, τα ψηφοδέλτια που στήριξαν οι Παρεμβάσεις συγκέντρωσαν 9.659 ψήφους και ποσοστό 15,82% έναντι 7.686 ψήφων και ποσοστό 11,83% το 2010. Η ΔΑΚΕ συγκέντρωσε 14.684 ψήφους (24,06%) έναντι 18.543 (28,59%) το 2010, ενώ η ΠΑΣΚΕ σημείωσε θεαματική μείωση χάνοντας περίπου 10.000 ψήφους – από το 33% και 21.414 ψήφους το 2010 έπεσε στις 12.806 ψήφους (20,98%). Η ΕΣΑΚ συγκέντρωσε 7.128 ψήφους (11,68%) έναντι 7810 (12,04%) το 2010, ενώ η Συνεργασία (ψηφοδέλτια που στήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ) 5.657 ψήφους (9,27%) από 4.872 (7,51%). 

Στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση αντίστοιχα οι Παρεμβάσεις συγκέντρωσαν 7.959 ψήφους και 13,17% έναντι 6.914 ψήφων και 10,80% το 2010. Η ΔΑΚΕ πήρε 13.765 ψήφους (22,77%) έναντι 16.223 (25,34%), ενώ οι Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις που στήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ πήραν 12.146 ψήφους (20,09%) από 9.779 (15,27%). Η ΠΑΣΚΕ συνέχισε την καθοδική πορεία της χάνοντας περίπου τη μισή της δύναμη και 8.000 ψήφους – από το 25,54% και 16.352 ψήφους το 2010 έπεσε στις 8.338 ψήφους (13,79%). Η ΕΣΑΚ (ΠΑΜΕ) έλαβε 7.501 ψήφους (12,41%) έναντι 8.401 (13,12%). Η πρωτομφανιζόμενη παράταξη της ΔΗΜΑΡ περιορίστηκε σε 1.930 ψήφους και 3,1%. 

Η στήριξη των Παρεμβάσεων –Κινήσεων – Συσπειρώσεων με σημαντική αύξηση σε ψήφους και ποσοστό, ταυτόχρονα με τη μεγάλη πτώση των κυβερνητικών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ–ΔΑΚΕ συνδέεται με τη συσσωρευμένη οργή των εκπαιδευτικών που βιώνουν την οικονομική τους καταβαράθρωση, τις αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, την αξιολόγηση που βρίσκεται «προ των πυλών» και τη συνολική υποβάθμιση του Δημόσιου Σχολείου. Διαμορφώνεται ένα ρεύμα αντίστασης και ανατροπής στην εκπαίδευση, που δίνει μαχητικό μήνυμα απέναντι στην επίθεση από τη συγκυβέρνηση της «τρόικας εσωτερικού» -Ε.Ε.- ΔΝΤ. Ταυτόχρονα, οι εκπαιδευτικοί καταδίκασαν σε μεγάλο βαθμό το συνδικαλισμό της συνδιαλλαγής και του ρουσφετιού, της ήττας και των κυβερνητικών διαδρόμων. 

Η εκλογή αιρετών από το ανεξάρτητο ταξικό ρεύμα, με ψηφοδέλτια των Παρεμβάσεων αποκτά ιδιαίτερη σημασία στην εποχή των μνημονίων, όπου τα Υπηρεσιακά Συμβούλια αναλαμβάνουν τη «βρόμικη δουλειά» για να στηθεί το αυταρχικό σχολείο, να στηριχθεί η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, να παραβιαστούν εργασιακά δικαιώματα, να επιβληθεί η υποχρεωτική μετάθεση των εκπαιδευτικών, να προχωρήσουν οι συμπτύξεις – συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολείων για τις «ανάγκες» της υπηρεσίας, να καταργηθούν ουσιαστικά οι οργανικές θέσεις με την αναγωγή σε ώρες εκπαιδευτικών αντί για τμήματα μαθητών για να καθορίζεται ο αριθμός των εκπαιδευτικών που θα υπηρετούν σε κάθε σχολείο. Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία ότι η πραγματική μάχη δίνεται στους δρόμους και στις διαδηλώσεις, στις Γενικές Συνελεύσεις και στους συλλόγους διδασκόντων. Είναι καθαρό για ότι τα εργασιακά δικαιώματα διασφαλίζονται μέσα από τη συλλογική δράση και διεκδίκηση, από τη συνολική μάχη ενάντια στην αντιεκπαιδευτική και αντιλαϊκή πολιτική και όχι μέσα από τη συνδιαχείριση σε αδιαφανή και στεγανοποιημένα όργανα όπως είναι τα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Η παρουσία της μαχητικής ριζοσπαστικής φωνής σε αυτά θα ρίξει φως στους σκοτεινούς διαδρόμους της εξουσίας, θα είναι από την επόμενη ημέρα η άμμος στα γρανάζια του αντιεκπαιδευτικού μηχανισμού πειθάρχησης, χειραγώγησης και εκμαυλισμού συνειδήσεων. 

Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 11.11.12